Είναι περίεργο, το ξέρω, αλλά το "σ' αγαπώ" και εγώ με πέτρες το λέω. Κακιά συνήθεια, ριζωμένη όμως βαθιά μέσα μου και απαράλλαχτη. Πάντα τα άτομα που χρειάζομαι πιο κοντά μου και αδυνατώ να ζήσω χωρίς την παρουσία τους δίπλα μου, είναι αυτοί που ταλαιπωρώ περισσότερο με την συμπεριφορά μου. Με πέτρες, γιατί δεν έχω μάθει να το λέω αλλιώς. Αν σε λιθοβολώ λοιπόν, να ξέρεις ότι το κάνω είτε από αγάπη, είτε από έρωτα. Γιατί έτσι...

Βγαίνω με τα μάτια μου για να δω τον κόσμο. Αδιάφορες οι βραδινές βόλτες και εγώ πιο πολύ σέρνομαι ανάμεσα στους περαστικούς, παρά περπατάω. Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που προφασίστηκα θάνατο. Κάνω νυχτερινές βάρδιες στο μέρος της καρδιάς μου που περπατούσες εσύ κάποτε, αναμένοντας την οποιαδήποτε αλλαγή. Ο ουρανός πλημμυρίζει κόκκινο και τα σεντόνια μου έχουν βαρεθεί το άρωμά μου. Οι σκέψεις μου...

...

Πάλι σκάλιζα παλιές αναμνήσεις στον ύπνο μου. Και σήμερα παραλίγο να χαθώ στα στενά σου. Η νοσταλγία έχει βαρέσει κόκκινο. Η θύμησή σου σταθερή και βίαιη, δίνει ρεσιτάλ. Παρέες γύρω μου και εγώ στη μέση να μη μπορώ να ελέγξω το σώμα μου. Βλέμματα. Έντονα βλέμματα και η λογική μου να κάνει ελεύθερη πτώση κάθε τρεις και λίγο. Νιώθω κάτι μέσα μου να αλλάζει συνεχώς. Δε μπορώ να προσδιορίσω τα αισθήματά...

Ίσως πρέπει να στο πω σ' ονειρεύτηκα ξανά, σ' έναν έρημο σταθμό που έγραφε εδώ ορίζοντας. Ίσως πρέπει να στο πω ίσως να μην πρέπει πια. Μας κοιτάζανε σκιές που χορεύαν ψιθυρίζοντ...

Είναι που ερωτεύεσαι το λάθος άνθρωπο και δεν μπορείς με τίποτα να το αποτρέψεις. Γελάς χωρίς κανέναν απολύτως λόγο και κλαις επίσης για κανέναν απολύτως λόγο. Απλά πέφτεις αβίαστα και αμαχητί, χωρίς να ξέρεις που θα σε βγάλει. Γιατί όλα σου τα αλλάζει...

The tick tock tick of a ticking timebomb Fifty feet of concrete underground One little leak becomes a lake Says the tiny voice in my earpiece So I give in to the rhythm The click click clack I'm too wasted to fight back Tick tack goes the pendulum on the old grandfather cl...

Είπα πως δε σε θέλω, απλά και μόνο επειδή σε ήθελα. Γιατί κοντά σου αρρωσταίνω, μα μακριά σου πέθαινα. Είναι που πάντα στοχεύω ουρανό και πάντα πιάνω χώμα. Γυρίζει η ρόδα της ζωής και η μοναξιά δε με αφήνει σε ησυχία. Φοβήθηκα να κατέβω. Οι μέρες επαναλαμβάνονται χωρίς παύσεις και τα μάτια μου βλέπουν μόνο αυτά που πρέπει να δουν, τίποτα παραπέρα. Η γραμμή που χωρίζει το ανικανοποίητο από το εφικτό...

«Είναι που δεν ξέρεις αν πονάς για την έλλειψη του έρωτα ή γιατί ξέρεις πως αυτός κάποτε υπήρξε. Γιατί δεν μπορείς να καταλάβεις αν η αγάπη τους ξεθύμανε πριν ακόμα ξεκινήσει ή αν πέθανε στην πορεία. Και γιατί συνειδητοποιείς ότι οι σχέσεις κάποτε τελειώνουν όχι γιατί κάποιος φταίει, αλλά γιατί έτσι είναι οι άνθρωποι. Κι ακούγοντας το "You and Me" των Penny and the Quarters που με τόσο ενθουσιασμό ο Dean βιάστηκε να βαφτίσει 'το...

Δεν τους μπορώ αυτούς που δεν με καταλαβαίνουν και είναι ανίκανοι να σεβαστούν τις επιθυμίες και τα θέλω μου. Ούτε και ξέρω γιατί επιλέγω να έχω τέτοιου είδους ανθρώπων γύρω μου. Μου τρώνε τη σάρκα και η συγκαταβατικότητά μου δεν έχει όρια Γιατί δεν μπορώ να τους ξεκολλήσω από πάνω μου μια και καλή;...

Γιατί πρέπει να πεθάνει κάποιος για να καταλάβουμε, όσοι μένουμε πίσω, πόσο σημαντική και πολύτιμη είναι η ζωή μας; Γιατί για να κατανοήσουμε την ευτυχία πρέπει πρώτα να βιώσουμε την απόλυτη δυστυχία και να γνωρίσουμε όλα τα πρόσωπα της λύπης; Σιχαίνομαι τον ανθρώπινο εαυτό μου που είναι τόσο αδύναμος και τόσο ‘λίγος’ μπροστά στο θαύμα της ζωής. Σιχαίνομαι που δεν προσπαθώ κάθε μέρα για το καλύτερο,...

«Και συ μου είπες συγγνώμη, μοιάζει αστείο, αλλά μου δίνεις τα πάντα, ενώ εγώ δε χρειάζομαι τίποτα» ...

Το ξέρω καταβάλεις μεγάλη προσπάθεια. Το ξέρω αξίζεις περισσότερα. Σιχαίνομαι να σε βλέπω στεναχωρημένη. Σιχαίνομαι να αντιδράω έτσι. Θέλω να έρθω να σε βρω και να παραδεχτώ πως το ξέρω. Το ξέρω πως προσπαθείς και πως θες πάντα ό, τι είναι καλύτερο για μένα κι αυτό γιατί μ’ αγαπάς. Θέλω να σε αγκαλιάσω και να αφεθώ ανάμεσα στα χέρια σου και στο ζεστό άγγιγμά σου. Θέλω να σου μιλήσω για όλα αυτά που...

Ψέματα από δω, υπερβολές από εκείΠαραδέξου το επιτέλους. Δεν πας για την αγάπη, πας για την καύλαΔεμένος χειροπόδαρα, συνεχίζεις να λες το ίδιο παραθύρι και να κοροϊδεύεις τα γύρω σουΘυμάμαι τη νύχτα που ξεμείναμε οι δυο μας σε μια παραλία και μου είπες πως σου άρεσα περισσότερο όταν ήμουν εγώΔεν είμαι από αυτούς που το βάζουν εύκολα κάτω, αλλά επέτρεψε μου να κάνω διαλείμματα όταν βλέπω πως αρχίζω...

"Έριχνες τα ζάρια, μια για εσένα, μια για τον αντίπαλο εαυτό σου. ..... Δεν μπορώ να συνεχίσω, συμπλήρωσες, δεν ξέρω ποιος παίκτης είμαι, δεν ξέρω αν κερδίζω. Ή αν χάνω". Γιάννης Φιλιππί...

Πλήρης ανικανότητα να προσδιορίσω τι ακριβώς είναι αυτό που μου λείπει. Η μορφή του παραμένει παντελώς άγνωστη, αλλά και οικεία. Αναπολώ τις σκοτεινές μέρες που πέρασαν και σκέφτομαι πως τέτοιες σαν αυτές θα έρθουν πολλές. Πλησιάζουν τα γενέθλιά μου κι όμως νιώθω τόσο αδιάφορη. Θέλω να κολλήσω εδώ. Να μείνω εδώ. Δεκάρα δε δίνω για το μέλλον μου. Θέλω απλά να κολλήσω εδώ. Στην ηλικία την εδώ. Με αυτούς...

Σου φώναζα κάθε βράδυ αλλά εσύ φορούσες ωτοασπίδες και μάλλον δε με άκουγες.Σου φυσούσα κάθε μέρα αλλά εσύ φορούσες πανοπλία και μάλλον δε με ένιωθες. Χτυπούσα το χέρι μου στο βυθό του μυαλού σου για να ταρακουνήσω τα νερά σου αλλά μάλλον νόμιζες ότι ονειρευόσουν. Σε άγγιζα στα πιο ευέξαπτα μέρη της ψυχής σου αλλά μάλλον με πέρασες για κλόουν και δεν έδωσες πολύ σημασία. Σε χτυπούσα με όλη μου τη...

Είναι που απομακρύνεσαι όλο και πιο πολύ από αυτούς που σε περιβάλλουν. Είναι που νιώθεις την σκληρή πλευρά του εαυτού σου να σε κυριεύει και να μη μπορεί να σε αφήσει, παρά μόνο όταν είσαι μόνος σου στο δωμάτιό σου, ζυγίζοντας τα λόγια σου και τις πράξεις σου. Ζυγίζοντας τα λάθη σου. Και τότε είναι που συνειδητοποιείς πως τα παιχνίδια έχουν τελειώσει. Πως φέρεσαι άδικα και παράλογα και πως η συμπεριφορά...

Η γιαγιά μου, πάντα με συμβούλευε να προσέχω, να μην πληγώνω τους γύρω μου γιατί ,έλεγε, πως δε μπορώ να ξέρω τι φαντάσματα κουβαλά ο καθένας μέσα του. Εγώ τότε ήμουν μικρή και δεν μπορούσα να την κατανοήσω πλήρως . Όχι ότι τώρα κατανοώ τη συμβουλή της απόλυτα. Απλά ξέρω. Ξέρω πως είχε δίκιο. Ξέρω πως καμιά φορά, όταν κάποιος περνάει από μέσα σου, αφού σε περπατήσει, σε μάθει, σε βαριέται. Φεύγοντας...

Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Μόνο που εσύ με απέρριψες πριν καν με κοιτάξε...

«Ένας έκπτωτος άγγελος ήταν. Ένας ρουφιάνος του Θεού. Ερχόταν από τον παράδεισο και πήγαινε καρφί στην κόλαση. Τα υπόλοιπα περίσσευαν. Ύστερα από δύο μήνες, εξαφανίστηκε."Περίμενέ με", θα της είπε. "Θα γυρίσω". Έτσι λένε συνήθως οι έκπτωτοι άγγελοι. Οι ρουφιάνοι του Θεού. Και χάνονται...» «Εκείνη ό, τι νιώθεi, ό, τι σκέφτεται, ό, τι συναντά, το τακτοποιεί προσεκτικά σε προσθήκες μέσα στην ψυχή της...

δεν είναι ό,τι πιο γλυ...

Σ’ ένα παράλληλο σύμπαν είμαστε ένας τέλειος άνθρωπος. Κανείς μας δεν πάσχει από κατάθλιψη. Γιατροί και άρρωστοι δεν υπάρχουν. Όλοι είναι κανονικοί και συνυπάρχουν ευτυχισμένοι. Σ’ ένα παράλληλο σύμπαν εγώ δεν παραπονιέμαι συνέχεια στο γάτο μου, ούτε σκοτώνω την ώρα μου αναρωτώμενη «τώρα τι;». Δεν υπάρχουν ρολόγια. Μεγάλα ηχεία είναι τοποθετημένα παντού, και παίζουν μουσική όλων των ειδών για να ικανοποιούν όλα τα γούστα. Σ΄ ένα...

κουράστηκα να γράφω συνεχώς για σέναδεν είμαι θυμωμένηαπλά μη μου λες πως λυπά...

Οι νύχτες μου δακρύζουν και σε ζητάνε επίμονα πίσω, δε μπορώ να σκεφτώ λογικάΣπαρταράω σαν το ψάρι έξω απ’ το νερό, δεν μπορώ να συνεχίσω με άλλο ένα χωρίςΚακόκεφη μετακινούμαι από κτίριο σε κτίριο, απουσιάζοντας από το σώμα μου, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στο στόχοΣαν σκιά μουτζουρωμένη και τσαλακωμένη, αποκομμένη από τον ιδιοκτήτη της, δε μπορώ να κοπιάρω τις κινήσεις της φυγής σουΑδυνατώ να πλάσω...

Ένας αιώνας μέσα σε ένα κελί χωρίς πόρτες. Παντού κάγκελα. Στάζει το πάτωμα και το ταβάνι έχει σκόνη. Ένα σκοινί κρέμεται και ο αέρας το χορεύει εριστικά. Το κρεβάτι σου άδειο. Το κρεβάτι σου πάντα άδειο. Τελευταία είσαι συνέχεια κουρασμένος. Στερείσαι ύπνο, αρνούμενος να κλείσεις τα μάτια σου. Κατά κάποιο τρόπο δεν θέλεις να αποχωριστείς την κατάντια που σε περιτριγυρίζει. Η ιδέα να απεγκλωβιστείς...

Μπλέκω τα νοήματα. Ένα βήμα μπροστά, δέκα πίσω. Ανόητη ζωή και συνεχίζω. Κουρνιάζω σε όποια αγκαλιά βρεθεί μπροστά μου. Μετά πέφτω άτσαλα και χτυπάω. Αδειάζει ο λαιμός μου και ένα τρυπάνι παίρνει ανάσες στο μυαλό μου. Χάνω. Με βλέπω να χάνω.Τα όνειρά μου κάνουν κρότο απόψε.Υπάρχω χωρίς ζωή. Υπάρχω χωρίς αναπνοές. Χορεύω την ανυπαρξία μου και την μαθαίνω καινούργια κομμάτια. Κάθε μέρα. Αλλά μη με πιστεύεις....

Υπάρχουν στιγμές που κυριολεκτικά με χάνω. Αργώ τόσο πολύ να με βρω μετά. Απλά χάνομαι και στη θέση μου μπαίνει κάποιος άλλος. Θα ήθελα να γίνω πιο κατανοητή, αλλά αδυνατώ να προσδιορίσω τι είναι αυτό το κενό μεταξύ του εαυτού μου και εμένα. Ένα κενό που απλά υπάρχει εκεί. Που όταν με εξουσιάζει κάνω σκέψεις παράλογες και φέρνω στο νου μου αναμνήσεις σκοτεινές και απόμερες. Και όταν τελικά επιστρέφω...

Τελευταίος χορός. Ας δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό, τι λες? Πριν σκοτεινιάσει και μαυρίσει ο ουρανός. Γιατί στο λέω δε θα ξαναχαράξει! Πάει… το ξημέρωμα όπως το θυμάσαι πέθανε. Τώρα μόνο η σελήνη θα κάνει την εμφάνισή της στο κεφάλι σου. Με ταλαιπωρείς δε το βλέπεις? Γι’ αυτό τώρα μόνο η σελήνη. Και εγώ αυτοεξόριστη στην εξορία μου. Να παρακαλάω θεούς και δαίμονες για μια νέα αρχή. Για ένα νέο κάτι, οτιδήποτε. Γιατί βαρέθηκα...

...

Είναι που βιάστηκα πιο πολύ απ’ όσο έπρεπε. Είναι που σπατάλησα το χαμό μου γρήγορα και τώρα έχω μείνει μ’ ένα μόνο αναφιλητό. Είναι που δε σε δέχτηκα γι’ αυτό που πραγματικά ήσουν. Που σε έφτιαξα στο μυαλό μου όπως εγώ ήθελα. Που μουτζούρωσα την εικόνα σου και νοιάστηκα μόνο για τη δική μου. Που χρησιμοποίησα όλο μου το μελάνι. Ακόμα και το δικό σου. Έτσι άσκοπα. Αν με ρωτούσες τώρα γιατί φερόμουν...

Επιτέλους ξύπνησα απ’ τον λήθαργο. Ο τελευταίος κλείνει την πόρτα. Άρα και το όνειρο. Ποιος ήταν ο τελευταίος; Δε θυμάμαι. Ξέρω μόνο πως το όνειρο στέρεψε. Αφού πρώτα ήπιε τη ζωή μου. Ήταν όλα ψέματα τελικά; Ούτε κι αυτό το θυμάμαι. Καινούργιος εαυτός σου λέω. Τίποτα δεν είναι το ίδιο και τίποτα δεν έχει αλλάξει. Μου αραδιάζεις κάτι ανούσιες λέξεις ώρες ώρες. Μέχρι και ο μικρός κύριος με το καπέλο...

Όχι απόψε. Ποτέ απόψε. Δεν είμαι διαθέσιμη, λυπάμαι. Τα χρόνια, βλέπετε… ή καλύτερα, ο χρόνος: συντελεσμένος μέλλοντας. Δεν υπάρχει τίποτα. Καμία προσδοκία. Πόσο πιο μέσα να καώ; Πόσους να κάψω; Αν και μ’ αρέσει ακόμα να πηγαίνω περιμένοντας. Είναι βράδια που καταφέρνω μέχρι και να χορέψω – το πιστεύετε; (παύση) Μα όχι απόψε, όχι. Κάθε απόψε με γυρίζει πάνω του. Ναι, το ξέρω πως το ξέρετε. Όλοι το...

Ο μεγάλος δείκτης δείχνει 12. Ο μικρός 6.Δε φυσάει σήμερα. Για ένα περίεργο λόγο δε φυσάει.Κίνηση. Υπάρχει κίνηση. Την αισθάνομαι.Όπως αισθάνομαι το απότομο φρενάρισμα στο αμέσως επόμενο λεπτό.Κάτι σκίζει τον αέρα. Κάτι πέφτει με δύναμη στο τζάμι.Κάποιος πέφτει από ψηλά και αυτοκτονεί.Σπάει το τζάμι. Ο αυτόχειρας κείτεται αναίσθητος στον δρόμο πάνω στα σπασμένα γυαλιά.Ένα δευτερόλεπτο, δύο δευτερόλεπτα,...

Δε μ' αρέσει που μου λέω ψέμα...

«Αν ήταν σήμερα να διηγηθώ σε κάποιον τη ζωή μου, θα μπορούσα να το κάνω με τέτοιο τρόπο, που θα έφταναν να με θεωρήσουν γυναίκα ανεξάρτητη, θαρραλέα και ευτυχισμένη. Μα δεν είναι έτσι: δεν έχω το δικαίωμα να αναφέρω τη μόνη λέξη που είναι πολύ πιο σημαντική από τα έντεκα λεπτά – ‘έρωτας’.Όλη μου τη ζωή, αντιλαμβανόμουν τον έρωτα σαν ένα είδος θεληματικής σκλαβιάς. Ψέμα: η ελευθερία υπάρχει μόνο όταν...

519 μέρες.ένας χρόνος και πέντε μήνες ακριβώς.είναι άρρωστοζω σ'ένα ψ...

Από αυτό το λίγο που σε είδα και άλλαξε η καθημερινότητά μου. Τώρα καταδικάζω τη ζωή μου κάθε μέρα. Αντιληπτά. Τα όνειρα κάνουν κακό. Οι σκιές του μυαλού είναι εκεί μόνο για να σε πληγώνουν. Και σε τι ωφελεί να φαντάζομαι πως θέλω να είσαι αφού ποτέ δεν πρόκειται να σε έχω? Και γιατί να φαντάζομαι πως θέλω εγώ να είμαι, ξέροντας πως ποτέ δε θα καταφέρω να γίνω τίποτα από όλα αυτά? Σκιά ήσουν κι εσύ,...

«…Διαβάζω βιβλία, βλέπω ταινίες, ακούω μουσική, τα συνδυάζω όλα, και προσπαθώ να κοροϊδέψω τον εαυτό μου πως δε ζω τη δική μου ζωή, παρά κάποια άλλη, μέσα σε μια δόση μυθοπλασίας που τόσο πολύ μου λείπει. Είναι βράδυ και ο ουρανός τόσο καθαρός. Κοιτάζω δίπλα μου, έξω απ’ το παράθυρο και βλέπω όλα αυτά τα αστέρια. Νευριάζω και μετά στεναχωριέμαι όταν ξέρω ότι μέσα στις απίστευτα πολλές δυνατότητες που υπάρχουν εκεί έξω για να ζήσω...

"“Πράττω κατά τον δαίμονα εαυτού” ουσιαστικά σημαίνει “πράττω σύμφωνα με αυτό που η συνείδησή μου θεωρεί σωστό”, αδιαφορώντας ίσως για το τι θα πουν οι άλλοι και είναι μια στάση ζωής που υιοθέτησαν και επιδοκίμασαν οι Στωικοί φιλόσοφοι. Έτσι λοιπόν, η φράση “Κατά τον δαίμονα εαυτού” γράφτηκε από τους συγγενείς του Jim Morrison στον τάφο του, εννοώντας ότι ο τραγουδιστής των Doors έπραττε στη συντομη ζωή του πάντα σύμφωνα με ό,τι...

Οπότε, πάρε εμένα.Διάλεξε εμένα.Αγάπησε εμέ...

Ένιωσε πάλι με καθαρά σωματική ένταση, που δεν ήταν απλή ανάμνηση, εκείνη την απότομη επαφή με το νερό που σου μουδιάζει τα μέλη. Θυμήθηκε την αγαλλίαση, την αίσθηση ευεξίας, τόσο καθαρά, σαν το σώμα της να ήταν ακόμα νέο, ανέγγιχτο από την αρρώστια και τον χρόνο. Ήταν και άλλες απολαύσεις κι άλλες χαρές. Η γλυκιά επαφή των χεριών, των χειλιών, των κορμιών. Η γαλήνη μετά τον κορεσμό του πάθους, η...

είναι μέχρι να το πάρω απόφαση πως πρέπει να κάνω αυτό για να μην κάνω το άλλο που δε μ’ αρέσει αλλά μπορεί να φαίνεται τόσο απλό όμως δεν είναι και θέλει δουλειά και εγώ απλά δε μπορώ να ανταπεξέλθω και νιώθω συνέχεια μουδιασμένη όπως όταν κάνω πράγματα χωρίς την έγκρισή μου ή όπως όταν κρυώνω και οι πόροι μου πετάγονται και το σώμα μου τρέμει τόσο πολύ και σε ζητάει και η ανατριχίλα δε φεύγει και έτσι απλά κουράζομαι πιο πολύ...