Αρκετά μακριά.
Απ' τη μία σκέφτομαι πως θα μου κάνει καλό. Πως θα εξελιχθώ σε μια αυτόνομη και ανεξάρτητη φοιτήτρια, που πλέον δε θα έχει ανάγκη να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Με δικό μου σπίτι, δικά μου έξοδα, δικές μου ευθύνες. Καινούργιες παρέες, καινούργια πρόσωπα στη ζωή μου, καινούργιες καταστάσεις.
Απ’ την άλλη μετακομίζω εκεί μόνη μου. Αφήνω πίσω οικογένεια, φίλους, γνωστούς, παλιές συνήθειες και γενικά οτιδήποτε γνωστό και οικείο. Και δεν είμαι σίγουρη για όλη αυτή την αλλαγή γιατί αφήνω πίσω μου ό, τι αγαπάω πιο πολύ και δεν ξέρω αν θα το βρω όταν γυρίσω πίσω.
Και εκτός αυτού, εύκολα κρατάς επαφές αλλά αν δεν είσαι εκεί κάθε μέρα να του υπενθυμίζεις πόσο τον θέλεις και να σου υπενθυμίζει πόσο σε αγαπά, πόσο πολύ να αντέξεις;
