Η ταύτιση παρελθοντικών καταστάσεων, με καταστάσεις που συμβαίνουν στο παρόν, δεν φέρει ούτε ένα κοινό στοιχείο με την πραγματικότητα/
Η ταυτοποίηση αυτή βαραίνει τον δημιουργό της και του στερεί το δικαίωμα να αντιλαμβάνεται το μοναδικό της εποχής. Της κάθε εποχής.

Είναι ήδη τόσα πολλά όλα αυτά που κανιβαλίζουν μέσα μου, κι εγώ ίσως να επιβαρύνω την κατάσταση, τρεφόμενη απ' το παράλογο/
Κάνοντας ακραίες σκέψεις για μέρες και μέρες συνεχόμενα, φτάνω στο σημείο πως τα άκρα συμπίπτουν τελικά.

Όλα μου τα συναισθήματα, προέρχονται και καταλήγουν από, και σε ένα και μόνο συναίσθημα: το αρχικό.
Όσο και να διαπλάθω αυτά που καίνε μέσα μου, η εύπλαστη αυτή ουσία παίρνει πάντα την αρχική της μορφή/

Κατι συνήθως ωμό και τραχύ στην αφή. Κάτι που σε αφήνει ξυπόλητο σε αγκάθινο έδαφος, με ακάλυπτη την αχίλλειο πτέρνα σου./
Όσο δε μπορώ να ορίσω καταστάσεις, άλλο τόσο θέλω να αποτυπώνω τις σκέψεις μου στο χαρτί.

Και αφού τις διαβάσω πάλι δυνατά, μόνο τότε καταλαβαίνω τι θέλει να βγει από μέσα μου.
Θύματα πυρκαγιάς οι λέξεις, που σκορπάνε ακαθόριστα και σπέυδουν γρήγορα και ασυνάρτητα να απεγκλωβιστούν απ΄το φλεγομένο κλουβί τους/

Έμαθα και εμπέδωσα πως όταν οργανώνεις τις μέρες σου, η ρουτίνα μετατρέπεται σε μια ψυχρή ερωμένη, της οποίας στειρείσαι κάθε ενδιαφέρον.
Έμαθα πως υπαίτιος γι' αυτό, δεν είναι μόνο ο εαυτός σου./

Παρατήρησα πως τα άτομα γύρω μου είναι πιο μπερδεμένα απ' όσο φαίνονται.
Και πως όταν κάποιος σ' αγαπάει, υπάρχει περίπτωση να το κάνει με έναν τρόπο που δεν σου είναι κατανοητός/

'Εχω αρχίσει να ελπίζω ότι μια μέρα θα με δεις γι' αυτό που στ' αλήθεια είμαι. Όταν αποκτήσεις την εμπειρία του να κάνεις κάτι που δεν καταλαβαίνεις, για κάποιον που αγαπάς. Μόνο τότε.
-β.τ