Search

Content

0 σχολίασαν

scariest part

Ο ίλιγγος που ξεπαστρεύει κάθε συνειρμό.
Κάθε διαδήλωση ψεύτικης ευτυχίας.
Ο ίλιγγος, που σε κοιτάει στα μάτια και μ' ένα ψαλίδι σε καρφώνει στο στομάχι.
Γελάς, κλαίγοντας.
Όσο απομακρύνεσαι απ' την αυτο-ίαση, τόσο πιο μέσα μπήγει τα δύο κοφτερά ατσάλινα σκέλη που κρατά.
Κι εσύ συντεθλιμμένος, αναιρείς πεισματικά όλες τις αφηγήσεις που γεννούσες για να νανουρίσεις τον απατεώνα εαυτό.
Έναν εαυτό, απ' τον οποίο δεν κρύβεσαι.
Όσο ζεις και αναπνέεις θα συνυπάρχετε.
Ο ρόλος του ιλίγγου είναι να επαναφέρει τη μνήμη σου, να σου ανοίξει τα μάτια να δεις.
Να πάψεις να παριστάνεις πως είσαι κάτι άλλο απ' όλα αυτά που σε απαρτίζουν.
Σου ανοίγει τη μύτη, με σκοπό στη θέα του αίματος να ξυπνήσει το τέρας.
Να βγει έξω ο πραγματικός απατεώνας εαυτός, ως επιτακτική ανάγκη.
Ο σκοπός θα επιτευχθεί, όταν το αίμα αρχίσει σιγά σιγά να μετουσιώνεται σε γνώση, να γίνεται βίωμα.
Η οδυνηρή του υπόσταση, να μετατραπεί σε θαυματουργό ελιξήριο, που θα σε τραβήξει μακριά απ' τα βράχια πάνω στα οποία κοπανάς με μανία το κορμί σου.
Σε παρακαλώ, θυμάσαι;
Θυμήσου.
-β.τ

0 σχολίασαν

Έρωτας και ποίηση

Ξεχασμένα ρήματα, που σαπίζουν μέσα σε φτηνές εγωπάθειες
Ένας γκρεμός η μιζέρια σου και τα νύχια σου μαχαίρια ακονισμένα
Φτύνω την αγάπη σου και γρατζουνάω τους τοίχους σου όταν λείπεις
Ρημάζω τη σάρκα μου με δόντια που σκίζουν κόκαλα
Κοιτάω το είδωλό μου στον καθρέφτη με μάτια που γυαλίζουν
Αφήνομαι και ξεχύνομαι στο ρυθμό που μου επιβάλεις να κουνάω το κορμί μου
Σου χορεύω αισθησιακά, καθώς σου αποκαλύπτω τα μέρη που με απαρτίζουν
Ύστερα σκαλίζω στιχάκια πάνω σε ταράτσες, για τη ζωή που γλιστράει από μέσα μου
Παρακαλάω τα χέρια μου να σταματήσουν να αγκαλιάζουν ψέματα
Φιλάω τα λάθη μου κι ύστερα τρέχω όσο πιο μακριά από αυτά γίνεται
Κομμάτια σε κάνει αυτό το κενό, σε αρπάζει από κάθε άκρο και σε σκίζει με λύσσα
Κανένας ωκεανός γαλήνης, μέσα σ' αυτή την οδύνη
Μόνο κάτι απομεινάρια ανθρωπιάς που επιτέλους ξεψυχάνε
Εύχομαι να μην υπήρξες ποτέ, ποτέ να μη διέσχιζα τούτο τον παράδεισο
Εύχομαι να καρφώνονται πίσω μου φεύγοντας, όλα τα άδικα
Τα στραβά και τ' άσχημα αυτού του κόσμου
Κουράστηκα να προσπαθώ να σε καλουπώσω μέσα σε όμορφα νοήματα
Με πνίγουν κύματα τεράστια και μένω συνέχεια χωρίς επαρκή αναπνοή
Τώρα θέλω να γίνω ήλιος, σώμα φωτεινό και αδιαπέραστο
Ευκίνητη συνειδησιακά, και άτρωτη στο πέρασμα του χρόνου
Τώρα θέλω να γίνω θάλασσα, αγέραστη και θεοσκότεινη
Εύπλαστη συναισθηματικά, χωρίς όρια και τέλμα
Τώρα θέλω να γίνω ανάσα, ζωτικής σημασίας λειτουργία και γαλήνη
Τώρα θέλω να γίνω πίνακας ζωγραφικής.
Θέλω να γίνω έρωτας και ποίηση.
-β.τ


Πληροφορίες

Η Φωτό Μου
/Κάθε φορά θαρρώ πως σε φτάνω /Πάω να σε ξεχωρίσω απ' τα άλλα που αγαπώ /Σε βρίσκω όμως μέσα σ' όλα

Αρχειοθήκη ιστολογίου

(Έχω στο μυαλό μου βίσωνες κι αγγέλους, το μυστικό των ανθεκτικών χρωματικών ουσιών, τα προφητικά σονέτα, το άσυλο της τέχνης.
Κι αυτή είναι η μοναδική αθανασία που εσύ κι εγώ, ίσως μοιραζόμαστε.)

Αναγνώστες

To know is like a hunger: it destroys peace.
Louise Glück

The urge to write contained a refusal to live.
— Jean-Paul Sartre

You must understand the whole of life, not just one little part of it. That is why you must read, that is why you must look at the skies, that is why you must sing and dance, and write poems and suffer and understand, for all that is life.
— Jiddu Krishnamurti

Δημοφιλείς αναρτήσεις