Πάλι σκάλιζα παλιές αναμνήσεις στον ύπνο μου.
Και σήμερα παραλίγο να χαθώ στα στενά σου. Η νοσταλγία έχει βαρέσει κόκκινο. Η θύμησή σου σταθερή και βίαιη, δίνει ρεσιτάλ. Παρέες γύρω μου και εγώ στη μέση να μη μπορώ να ελέγξω το σώμα μου. Βλέμματα. Έντονα βλέμματα και η λογική μου να κάνει ελεύθερη πτώση κάθε τρεις και λίγο. Νιώθω κάτι μέσα μου να αλλάζει συνεχώς. Δε μπορώ να προσδιορίσω τα αισθήματά μου και αδυνατώ να βάλω σε σειρά τις σκέψεις μου. Πολλές υποχρεώσεις, πολλά σχέδια, κανένας στόχος, απλή καθημερινότητα και ένα μυαλό κουβάρι από τα όνειρα.
Όλα είναι τόσο ανούσια, αλλά με σένα είναι διαφορετικά. Απλά θέλω να είμαι μαζί σου και δεν καταλαβαίνω τι κάνεις.