αμφιβάλλεις γιατί έτσι παίζεται αυτό

είναι μέχρι να το πάρω απόφαση πως πρέπει να κάνω αυτό για να μην κάνω το άλλο που δε μ’ αρέσει αλλά μπορεί να φαίνεται τόσο απλό όμως δεν είναι και θέλει δουλειά και εγώ απλά δε μπορώ να ανταπεξέλθω και νιώθω συνέχεια μουδιασμένη όπως όταν κάνω πράγματα χωρίς την έγκρισή μου ή όπως όταν κρυώνω και οι πόροι μου πετάγονται και το σώμα μου τρέμει τόσο πολύ και σε ζητάει και η ανατριχίλα δε φεύγει και έτσι απλά κουράζομαι πιο πολύ και έχω βαρεθεί να γκρινιάζω και κανείς δεν έχει την όρεξή μου ούτε εγώ την έχω και είναι τόσα πολλά αυτά που είναι σε παύση και έρχονται δύσκολοι καιροί και σε λίγο θα έχουν περάσει δύο χρόνια και μετά άλλα δέκα και εσύ θα αλλάζεις και θα αναρωτιέμαι που έχεις χαθεί αλλά δε θα παίρνω απάντηση και θα συνεχίζω να στεναχωριέμαι γιατί έτσι κάνω εγώ αν δω ότι κάτι δε μου πάει καλά και απλά ο καιρός θα περνάει όπως ακριβώς περνάει και τώρα δε θα υπάρχει κοινό μυστικό και εγώ πάντα θα γυρνάω με τα πόδια