Θέλω να στείλω ένα καρτ ποστάλ, αλλά δε βγαίνει λέξη. Ό, τι έκανα, το έκανα μέσω της πίστης και της βεβαιότητας ό, τι αυτό ήταν το καλύτερο δυνατό. Ξέρω πως δε χρειάζονται δικαιολογίες και χαζά νοήματα για το πως γλίστραγε απ' τα χέρια μας η ζήση. Θέλω μόνο να πω, πως είναι καθηλωτική η λύτρωση που επέρχεται υπό την υπακοή του ενστίκτου. Και πως η μοναξιά έχει παραπάνω όψεις από αυτές του νομίσματος. Θέλω να γράψω, αλλά καταβάθος...

μπύρες και ιστορίες η ζωή ντυμένη με μεταξωτά υφάσματα ξεδιπλώνεται σιγά σιγά η πλοκή σε δεσμεύει σ' ένα έντονο όνειρο σου κάνει μάγια και σου γελά πονηρά Ο Τρόυ από τη Νέα Ζηλανδία, είναι το αγόρι της Σαρλέτ, που είναι Ολλανδή. Σε δύο μήνες από τώρα, θα πουλήσουν όλα τους τα υπάρχοντα, θα παραιτηθούν από τη δουλειά τους και θα πάνε να βρουν το σκάφος του πατέρα του, ο οποίος πλέει κάπου στ' ανοιχτά της Καραϊβικής. Θα πλεύσουν...

Δε θα ήθελα να γίνω ξαφνικά φλύαρη, αλλά μου έχει βγάλει τα μάτια αυτό το σκοτάδι Είναι σα να 'χουν χαθεί οι θησαυροί επί γης Σαν η άνοιξη να σέρνεται μονίμως ικέτης και σακάτης στα πόδια μου Σα να μην έρχεται ποτέ η γλυκιά εκείνη αύρα που σου επιφυλάσσει ένα πανέμορφο καλοκαίρι Και ποιος να μου το ΄λεγε ότι οι τρελές εικασίες μου θα γινόντουσαν πραγματικότητα δύο μήνες μετά Βέβαια μόνο εκείνες που παρουσίαζαν μια σίγουρη άρνηση Και...

Westerpark, Amsterdam, 2019 χρειάστηκε ν' ανέβω 40 μέτρα ψηλά στον αέρα, έχοντας μια σιδερένια ψευδαίσθηση ασφάλειας  να με αγκαλιάζει σφιχτά στη μέση, για να δω πως ο σκοπός του παιχνιδιού δεν είναι να αποφεύγεις το φόβο, αλλά να τον κοιτάς με θράσος στα μάτια, να τον καλωσορίζεις μ' ένα μειδίαμα κι έπειτα να του δίνεις το χέρι σου. χρειάστηκαν δυο-τρία ποτήρια κρασί, μια νύχτα σ' ένα μπαλκόνι τρίτου ορόφου κι...

Ένο Αγκόλλι: Θερμοπύλες

Παρανοήσατε,
δε σας έφερα εδώ για να σας πω για ηρωισμούς
ποιητικούς μοραλισμούς, καβαφικούς
για σύγχρονες ή αρχαίες Θερμοπύλες, αλλά
για την οδό Θερμοπυλών όπου έδωσα το πρώτο μου φιλί στο στόμα
όπου με ρώτησε τι ψάχνω πρώτα σ’ έναν ξένο, και του
είπα ηρωικά, μα και αβρά:

Ψάχνω πληγές.

Ωστόσο, τώρα πια μεγάλωσα
λιγάκι
ήρθα ξανά σ’ αυτόν δρόμο για κέικ αμυγδάλου
με χρώμα στους κροτάφους μου,
κουζίνες ξωτικές, μπαχαρικές στο σώμα φυτεμένες
ερωτιδείς αξέχαστους στα παντελόνια
και μες στο νου ποιητές χιλιάδες αγγλοσάξωνες, φρουτώδεις, αλλά και
άλλα τέτοια που με ωρίμασαν
ώς το προστάδιο της σήψης. Δεν είμαι ήρωας εγώ, θέλω να πω
είμαι κακός, αν με ρωτούσες πάλι απόψε θα έλεγα:

Ψάχνω κάποιο σημείο μαλακό
για να το πλήξω.          

ένα σ' αγαπώ, όλες μου οι λέξεις τις περισσότερες φορές δε μπορώ να σηκώσω το βάρος τους όταν όμως κάποιες φορές τα καταφέρνω, σε κοιτάζω με νικητήρια ζάλη από τον πύργο της Βαβέλ τρία ζήτω για τη δυναστεία σου -β....

χρειάστηκαν δύο βαλίτσες κι ένα αεροπλάνο/ μια άλλη γη, μ' έναν άλλον αέρα και πιο γερό χώμα να πατάς/ δίπλωσα τα ζιβάγκο μου μια μέρα και ρύθμισα το ρολόι μου μια ώρα πίσω/ στην απογείωση όταν το αεροπλάνο έπαψε ν' ακουμπάει έδαφος, έβαλα τα κλάματα/ σκέφτηκα τα πρόσωπα που θα κάνω καιρό να δω/ κι εκείνα τα χέρια που θα κάνω καιρό να φιλήσω/ κάθε χέρι και μια σφαίρα στην καρδιά, κάθε πρόσωπο κι ένα δυνατό στο στομάχι μαχαίρωμα/ ο...

(στο κορίτσι που δυστυχεί περιμένοντας) ένα τρισεκατομμύριο μίλια μακριά από τον παράδεισο μέσα σε φλεγόμενη βαρκούλα που πηδάει τα κύματα σπρώχνω με βία τη θλίψη για να σου ανοίξω χώρο να σταθείς δρασκελίζω τους πεσόντες που έπεσαν στη μάχη έναν-έναν ψάχνοντας τρόπο να υμνήσω τον έρωτα εκείνον που δεν έχω έχω τα φύλλα μου ανοιχτά και στ' ακροδάχτυλα μια ελπίδα μα ο φόβος κερδίζει επανειλημμένα ελλείψει αντιπάλου είμαι ένα...

η πραγματικότητα εδώ έχει βραδύ ρυθμό όλα γύρω έχουν μια αίσθηση ακρίβειας όλα, σα να παρακολουθούν μαέστρο ορχήστρας κι αν βγεις έξω από όλο αυτό και το κοιτάξεις από ψηλά θα δεις καθαρά ότι ο ένας σπάγκος, κινεί τον άλλον και πως οι θεατές κατοικούν μόνο πίσω από τα μάτια σου το ενενήντα τις εκατό των στιγμών σου το παρακολουθούν αδιάφοροι, σχεδόν κοιμισμένοι και το υπόλοιπο δέκα τις...