(όλα θα πάνε καλά)

Westerpark, Amsterdam, 2019

χρειάστηκε ν' ανέβω 40 μέτρα ψηλά στον αέρα,

έχοντας μια σιδερένια ψευδαίσθηση ασφάλειας 

να με αγκαλιάζει σφιχτά στη μέση,

για να δω πως ο σκοπός του παιχνιδιού

δεν είναι να αποφεύγεις το φόβο,

αλλά να τον κοιτάς με θράσος στα μάτια,

να τον καλωσορίζεις μ' ένα μειδίαμα

κι έπειτα να του δίνεις το χέρι σου.

χρειάστηκαν δυο-τρία ποτήρια κρασί,

μια νύχτα σ' ένα μπαλκόνι τρίτου ορόφου

κι ένα τσιγάρο που μοιράστηκε στα τέσσερα,

για να καταλάβω πως ευτυχής, είναι ο ζωντανός.

και πως είναι τύχη να κοιτάς τον ουρανό τα βράδια

και να αισθάνεσαι την ησυχία της γαλήνης, 

που χαρίζεται απλόχερα χωρίς ν' απαιτεί τίποτα άλλο,

παρά μόνο το σφυγμό που σκαλίζει τον καρπό σου.

-β.τ