(στο κορίτσι που δυστυχεί περιμένοντας)
ένα τρισεκατομμύριο μίλια μακριά από τον παράδεισο
μέσα σε φλεγόμενη βαρκούλα που πηδάει τα κύματα
σπρώχνω με βία τη θλίψη για να σου ανοίξω χώρο να σταθείς
δρασκελίζω τους πεσόντες που έπεσαν στη μάχη έναν-έναν
ψάχνοντας τρόπο να υμνήσω τον έρωτα εκείνον που δεν έχω
έχω τα φύλλα μου ανοιχτά και στ' ακροδάχτυλα μια ελπίδα
μα ο φόβος κερδίζει επανειλημμένα ελλείψει αντιπάλου
είμαι ένα αδίστακτο λαγωνικό που έχει βγει για αιματηρό κυνήγι
κολλάω τα ρουθούνια μου και εισπνέω πάνω σε ό, τι σ' έχει αγγίξει
τις φορές που πετυχαίνω διάνα, διαστέλλονται οι κόρες των ματιών μου
έχω τους ήλιους μου κρυμμένους πίσω από χωμάτινα ξεροβούνια
μ' έχει σκίσει στα δύο ο φόβος που επανειλημμένα τρώει την ψυχή μου
αργοπεθαίνω θέλοντας να θυμάσαι πως σ' αγαπώ και να ελπίζεις
αργοπεθαίνω καθώς σου γράφω μέσα από την κοιλία του τέρατος
-β.τ
ένα τρισεκατομμύριο μίλια μακριά από τον παράδεισο
μέσα σε φλεγόμενη βαρκούλα που πηδάει τα κύματα
σπρώχνω με βία τη θλίψη για να σου ανοίξω χώρο να σταθείς
δρασκελίζω τους πεσόντες που έπεσαν στη μάχη έναν-έναν
ψάχνοντας τρόπο να υμνήσω τον έρωτα εκείνον που δεν έχω
έχω τα φύλλα μου ανοιχτά και στ' ακροδάχτυλα μια ελπίδα
μα ο φόβος κερδίζει επανειλημμένα ελλείψει αντιπάλου
είμαι ένα αδίστακτο λαγωνικό που έχει βγει για αιματηρό κυνήγι
κολλάω τα ρουθούνια μου και εισπνέω πάνω σε ό, τι σ' έχει αγγίξει
τις φορές που πετυχαίνω διάνα, διαστέλλονται οι κόρες των ματιών μου
έχω τους ήλιους μου κρυμμένους πίσω από χωμάτινα ξεροβούνια
μ' έχει σκίσει στα δύο ο φόβος που επανειλημμένα τρώει την ψυχή μου
αργοπεθαίνω θέλοντας να θυμάσαι πως σ' αγαπώ και να ελπίζεις
αργοπεθαίνω καθώς σου γράφω μέσα από την κοιλία του τέρατος
-β.τ
0 σχολίασαν:
Δημοσίευση σχολίου