Υπάρχουν στιγμές που κυριολεκτικά με χάνω. Αργώ τόσο πολύ να με βρω μετά. Απλά χάνομαι και στη θέση μου μπαίνει κάποιος άλλος. Θα ήθελα να γίνω πιο κατανοητή, αλλά αδυνατώ να προσδιορίσω τι είναι αυτό το κενό μεταξύ του εαυτού μου και εμένα. Ένα κενό που απλά υπάρχει εκεί. Που όταν με εξουσιάζει κάνω σκέψεις παράλογες και φέρνω στο νου μου αναμνήσεις σκοτεινές και απόμερες. Και όταν τελικά επιστρέφω...

Τελευταίος χορός. Ας δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό, τι λες? Πριν σκοτεινιάσει και μαυρίσει ο ουρανός. Γιατί στο λέω δε θα ξαναχαράξει! Πάει… το ξημέρωμα όπως το θυμάσαι πέθανε. Τώρα μόνο η σελήνη θα κάνει την εμφάνισή της στο κεφάλι σου. Με ταλαιπωρείς δε το βλέπεις? Γι’ αυτό τώρα μόνο η σελήνη. Και εγώ αυτοεξόριστη στην εξορία μου. Να παρακαλάω θεούς και δαίμονες για μια νέα αρχή. Για ένα νέο κάτι, οτιδήποτε. Γιατί βαρέθηκα...

...

Είναι που βιάστηκα πιο πολύ απ’ όσο έπρεπε. Είναι που σπατάλησα το χαμό μου γρήγορα και τώρα έχω μείνει μ’ ένα μόνο αναφιλητό. Είναι που δε σε δέχτηκα γι’ αυτό που πραγματικά ήσουν. Που σε έφτιαξα στο μυαλό μου όπως εγώ ήθελα. Που μουτζούρωσα την εικόνα σου και νοιάστηκα μόνο για τη δική μου. Που χρησιμοποίησα όλο μου το μελάνι. Ακόμα και το δικό σου. Έτσι άσκοπα. Αν με ρωτούσες τώρα γιατί φερόμουν...

Επιτέλους ξύπνησα απ’ τον λήθαργο. Ο τελευταίος κλείνει την πόρτα. Άρα και το όνειρο. Ποιος ήταν ο τελευταίος; Δε θυμάμαι. Ξέρω μόνο πως το όνειρο στέρεψε. Αφού πρώτα ήπιε τη ζωή μου. Ήταν όλα ψέματα τελικά; Ούτε κι αυτό το θυμάμαι. Καινούργιος εαυτός σου λέω. Τίποτα δεν είναι το ίδιο και τίποτα δεν έχει αλλάξει. Μου αραδιάζεις κάτι ανούσιες λέξεις ώρες ώρες. Μέχρι και ο μικρός κύριος με το καπέλο...

Όχι απόψε. Ποτέ απόψε. Δεν είμαι διαθέσιμη, λυπάμαι. Τα χρόνια, βλέπετε… ή καλύτερα, ο χρόνος: συντελεσμένος μέλλοντας. Δεν υπάρχει τίποτα. Καμία προσδοκία. Πόσο πιο μέσα να καώ; Πόσους να κάψω; Αν και μ’ αρέσει ακόμα να πηγαίνω περιμένοντας. Είναι βράδια που καταφέρνω μέχρι και να χορέψω – το πιστεύετε; (παύση) Μα όχι απόψε, όχι. Κάθε απόψε με γυρίζει πάνω του. Ναι, το ξέρω πως το ξέρετε. Όλοι το...