flaws

Εγώ αν σήμερα έπρεπε να γράψω την αυτοβιογραφία μου θα μοιραζόμουν με τον κόσμο την πληροφορία πως τα χέρια μου είναι πάντα κρύα, χειμώνα - καλοκαίρι. 
Και πως η αγαπημένη μου εικόνα είναι οι σταγόνες της βροχής όταν πέφτουν πάνω στο τζάμι του παραθύρου.

Μετράω απώλειες, χωρίς να μπορώ να περιγράψω το τι ακριβώς χάνεται. 
Απλά φεύγει από μέσα μου αλέ ρε τουρ. 
Τώρα πια κάνω οικονομία ακόμα και στο συναίσθημα. 
Τώρα πια δεν κάνω σπατάλες πουθενά. 
Εκποίηση, κύριοι.

Με τον πιο κυνικό εαυτό που μπορώ να επιστρατεύσω, περιμένω να δω ποιος θα με εξαγοράσει πιο ακριβά για να του δοθώ.

Ατάλαντη και ανισόρροπη η προσπάθειά μου για μετάβαση. 

Στο τέλος της ιστορίας χτυπάς μανιασμένα το πόδι σου στο πάτωμα σαν κακομαθημένο μικρό παιδί που αρνείται πεισματικά να πέσει για ύπνο.

Κι είναι συνήθως λίγο μετά από αυτό που προσπαθείς να καταλάβεις γιατί η μάνα σου κλαίει κάθε φορά που σε βλέπει και γιατί ο πατέρας σου τώρα ανήκει σε μια άλλη ιστορία που δεν είναι για 'δω.

Πολλές μελανιές και λάθη που θα μπορούσα να περιγράψω με ακρίβεια χιλιοστού. 
Αλλά δε θέλω. 
Γιατί ανήκω σε άλλη ιστορία και δεν είμαι για 'δω.