Search

Content

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

Σώπα μη μιλάς

Απ'το ποίημα του Αζίζ Νεσίν - Σώπα μη μιλάς ( Απαγγέλει η Μαριέτα Ριάλδη )

Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε
κι επιτέλους, αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή ειναι χρυσός.

Τα πρώτα λόγια, οι πρώτες λέξεις που άκουσα από παιδί
έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε:
"σώπα".

Στο σχολείο μου κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
και μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!"

Με φιλούσε το πρώτο αγόρι που ερωτεύτηκα και μου 'λεγε:
"κοίτα μην πείς τίποτα και σώπα!"

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάστηξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.

Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει μου λέγανε, θα βρείς το μπελά σου, τσιμουδιά, σώπα".

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα"

Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά και τα έμαθα να σωπαίνουν
ο άντρας μου ήταν τίμιος κι εργατικός και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή, που του έλεγε "Σώπα".

Στα χρόνια τα δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
"Μην ανακατεύεσαι, πες πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"
Μπορεί να μην είχαμε με δ'αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
μας ένωνε, όμως, το Σώπα.

Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος, σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτήκαμε πολλοί
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά και φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε και παράσημα,
κι όλα πολύ εύκολα, μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".

Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν'την να σωπάσει.
Κόψ'την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς,
χωρίς να μιλάς να λες "έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.

και δεν θα μιλάς,
θα γίνεις φαφλατάς,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς.

Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ'την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις.
Κόψε τη γλώσσά σου.

Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψιθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει:
ΜΙΛΑ!....

0 σχολίασαν:

Πληροφορίες

Η Φωτό Μου
/Κάθε φορά θαρρώ πως σε φτάνω /Πάω να σε ξεχωρίσω απ' τα άλλα που αγαπώ /Σε βρίσκω όμως μέσα σ' όλα

Αρχειοθήκη ιστολογίου

(Έχω στο μυαλό μου βίσωνες κι αγγέλους, το μυστικό των ανθεκτικών χρωματικών ουσιών, τα προφητικά σονέτα, το άσυλο της τέχνης.
Κι αυτή είναι η μοναδική αθανασία που εσύ κι εγώ, ίσως μοιραζόμαστε.)

Αναγνώστες

To know is like a hunger: it destroys peace.
Louise Glück

The urge to write contained a refusal to live.
— Jean-Paul Sartre

You must understand the whole of life, not just one little part of it. That is why you must read, that is why you must look at the skies, that is why you must sing and dance, and write poems and suffer and understand, for all that is life.
— Jiddu Krishnamurti

Δημοφιλείς αναρτήσεις