Δεν τους μπορώ αυτούς που δεν με καταλαβαίνουν και είναι ανίκανοι να σεβαστούν τις επιθυμίες και τα θέλω μου.
Ούτε και ξέρω γιατί επιλέγω να έχω τέτοιου είδους ανθρώπων γύρω μου.
Μου τρώνε τη σάρκα και η συγκαταβατικότητά μου δεν έχει όρια
Γιατί δεν μπορώ να τους ξεκολλήσω από πάνω μου μια και καλή;...
Content
αυτά που νιώθει η καρδιά σου λέω πονάνε
Γιατί πρέπει να πεθάνει κάποιος για να καταλάβουμε, όσοι μένουμε πίσω, πόσο σημαντική και πολύτιμη είναι η ζωή μας; Γιατί για να κατανοήσουμε την ευτυχία πρέπει πρώτα να βιώσουμε την απόλυτη δυστυχία και να γνωρίσουμε όλα τα πρόσωπα της λύπης; Σιχαίνομαι τον ανθρώπινο εαυτό μου που είναι τόσο αδύναμος και τόσο ‘λίγος’ μπροστά στο θαύμα της ζωής. Σιχαίνομαι που δεν προσπαθώ κάθε μέρα για το καλύτερο,...
δικός σου για πάντα
«Και συ μου είπες συγγνώμη, μοιάζει αστείο, αλλά μου δίνεις τα πάντα, ενώ εγώ δε χρειάζομαι τίποτα»
...
Το ξέρω καταβάλεις μεγάλη προσπάθεια. Το ξέρω αξίζεις περισσότερα. Σιχαίνομαι να σε βλέπω στεναχωρημένη. Σιχαίνομαι να αντιδράω έτσι. Θέλω να έρθω να σε βρω και να παραδεχτώ πως το ξέρω. Το ξέρω πως προσπαθείς και πως θες πάντα ό, τι είναι καλύτερο για μένα κι αυτό γιατί μ’ αγαπάς. Θέλω να σε αγκαλιάσω και να αφεθώ ανάμεσα στα χέρια σου και στο ζεστό άγγιγμά σου. Θέλω να σου μιλήσω για όλα αυτά που...
Βρε αν δεν σ' ερωτευόμουνα, θα 'κανα το δικό μου...
Ψέματα από δω, υπερβολές από εκείΠαραδέξου το επιτέλους. Δεν πας για την αγάπη, πας για την καύλαΔεμένος χειροπόδαρα, συνεχίζεις να λες το ίδιο παραθύρι και να κοροϊδεύεις τα γύρω σουΘυμάμαι τη νύχτα που ξεμείναμε οι δυο μας σε μια παραλία και μου είπες πως σου άρεσα περισσότερο όταν ήμουν εγώΔεν είμαι από αυτούς που το βάζουν εύκολα κάτω, αλλά επέτρεψε μου να κάνω διαλείμματα όταν βλέπω πως αρχίζω...
Η μυρωδιά σου στα σεντόνια μου
"Έριχνες τα ζάρια, μια για εσένα, μια για τον αντίπαλο εαυτό σου.
.....
Δεν μπορώ να συνεχίσω, συμπλήρωσες, δεν ξέρω ποιος παίκτης είμαι, δεν ξέρω αν κερδίζω. Ή αν χάνω".
Γιάννης Φιλιππί...
παράτα το
Πλήρης ανικανότητα να προσδιορίσω τι ακριβώς είναι αυτό που μου λείπει.
Η μορφή του παραμένει παντελώς άγνωστη, αλλά και οικεία.
Αναπολώ τις σκοτεινές μέρες που πέρασαν και σκέφτομαι πως τέτοιες σαν αυτές θα έρθουν πολλές.
Πλησιάζουν τα γενέθλιά μου κι όμως νιώθω τόσο αδιάφορη.
Θέλω να κολλήσω εδώ. Να μείνω εδώ. Δεκάρα δε δίνω για το μέλλον μου.
Θέλω απλά να κολλήσω εδώ. Στην ηλικία την εδώ.
Με αυτούς...