τη φιλώ γλυκά στο μέτωπο

Σπάω τα καθρεφτάκια που μου άφησε γιατί μέρα με τη μέρα νομίζω πως ραγίζουν έτσι κι αλλιώς
Έχω πετάξει κάτω στο χώμα όλα τα φορέματά της και ένα απόγευμα θα τους βάλω φωτιά
Κρατάω όλες τις φωτογραφίες της, εκτός από αυτές που έχουν λίγο αίμα πάνω
Συναναστρέφομαι και μιλάω ακόμα με τις επαφές της, αλλά αποφεύγω επιδέξια τους εραστές που άφησε πίσω της
Γνέφω καταφατικά στα φαντάσματα του παρελθόντος της, αλλά επειδή την αγαπώ τόσο δεν την παίρνουν μακριά μου
Δεν ακολουθώ βέβαια δικό μου τελετουργικό μοτίβο, εκείνη πρώτη με μύησε στην τέχνη του να πεθαίνεις
Εκείνη με έπεισε μια μέρα πως θάνατος σημαίνει συνεχίζω να υπάρχω και συνεχίζω να ζω νεκρή δίπλα σου
Γι' αυτό από τότε της γράφω στιχάκια, κλαίω όταν κλαίει και συναρπάζομαι όταν μου χαμογελάει
Την έχω θάψει σε όλες τις αυλές των σπιτιών απ' τα οποία έχω περάσει
Είναι ραμμένη πάνω στη σάρκα μου αλλά κανείς δε φαίνεται να το καταλαβαίνει
Σπάω τα στεγανά που δημιούργησε μες στο κεφάλι μου γιατί μέρα με τη μέρα νομίζω πως διαλύονται έτσι κι αλλιώς
Έχω πετάξει στα σκουπίδια την αγάπη της και ένα απόγευμα θα της βάλω φωτιά
Κρατάω όλες τις φωτογραφίες της, εκτός από αυτές που δείχνει χαρούμενη κι ευτυχισμένη
Κι εσύ, ως κοινός και χάρτινος παρατηρητής ίσως μετά από όλα αυτά να βγάλεις το συμπέρασμα ότι δε με αγαπάει
(Ή ότι δεν την αγαπάω εγώ)
Ίσως να απορείς που συνεχίζω να τη σκοτώνω τακτικά και με τόση βία
Δε φαντάζεσαι όμως πόσο μ' αγαπάει όταν την αρπάζω απ' το λαιμό και την κάνω δική μου
Δε φαντάζεσαι πόσο την αγαπάω κι εγώ, που κάθε βράδυ πριν την σκεπάσω με το χώμα τη φιλώ γλυκά στο μέτωπο για καληνύχτα

-β.τ