44

Έχω μάθει να αφήνομαι στον πόνο

Να του επιτρέπω να με καταπίνει και να ατροφώ μέσα του

Μη φοβάσαι, κανείς δε θα με δει να κλαίω

Παραείμαι περήφανη για να σου δώσω αυτή την ευχαρίστηση

Δεν περιμένω πότε θα έρθει η στιγμή που δε θα σε σκέφτομαι άλλο

Ανυπομονώ όμως να έρθει η ώρα που θα σταματήσω να γράφω για σένα

Και θα επιτρέψω επιτέλους στον εαυτό μου να αναλωθεί διαφορετικά

.

.

.

.

Τι να σου πω μωρέ

Κουράστηκα όλη μέρα εδώ