Search

Content

Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

"Στον έρωτα είσαι μόνος"

«Γεμάτος όσο και κενός, ανήσυχος όσο και γαλήνιος, καμιά φορά ευτυχισμένος, αλλά μόνος. Ακόμα κι αν στέκεσαι δίπλα στη γυναίκα της ζωής σου.

 Το να προσπαθήσεις να γράψεις ορθολογικά για τον έρωτα είναι δύσκολο αν όχι ακατόρθωτο. Και γι' αυτό δεν θα προσπαθήσω να βάλω καλούπια σε αυτό που μπορεί να αισθάνεται κάποιος όταν παραδέχεται στον εαυτό του ότι είναι ερωτευμένος. Αλλά ξέρω πολύ καλά ότι αυτό το συναίσθημα, όπως και πολλά άλλα, ένας άνδρας το βιώνει μόνος του.

Μέσα σε μερικές γραμμές θα προσπαθήσω να αναλύσω την σκέψη ότι σε όποια φάση της ζωής σου κι αν είσαι, ελεύθερος ή δεσμευμένος, ανύπαντρος ή παντρεμένος, το να είσαι ερωτευμένος είναι κάτι που μπορεί κοινωνικά να το μοιράζεσαι και να το ζεις με τον άνθρωπό σου αλλά κατά βάθος είναι κάτι που αδυνατείς να μοιραστείς, να εκφράσεις και να αποτυπώσεις στην ολότητά του. Γιατί το ζεις μόνος σου.

Δικός σου είναι ο κόμπος στον λαιμό, δικό σου το σφίξιμο στο στομάχι, δική σου η ξάγρυπνη νύχτα, δικό σου αυτό το συναίσθημα που φουσκώνει μέσα σου, γεμίζει τα πνευμόνια και το στήθος σου και κάνει το αίμα σου να κυλά πιο γρήγορα.

Και ναι, το έχουν ζήσει κι άλλοι. Ίσως περισσότερο από εσένα, ίσως εξίσου, ίσως ακόμα και καθόλου. Κανείς όμως δεν το ζει όπως εσύ.

"Θηλιά ο έρωτας, ανάγκη ο έρωτας, καμμένα μάτια μου μη με ρωτάς". Από το "Καληνύχτα" του Σωκράτη Μάλαμα

.....

Πόσο υπέροχα είχε γράψει ο Γκαίτε κάποτε για έναν ατελέσφορο έρωτα. Σε ένα από τα πλέον συναισθηματικά φορτισμένα κείμενα που έχουν πέσει στα χέρια μου, ο Γκαίτε εξιστορεί τον έρωτα του νεαρού Βέρθερου μέσα από υποτιθέμενα γράμματα του νεαρού ερωτευμένου στον φίλο του Βίλχελμ, όπου περιγράφει απλοϊκά αλλά απόλυτα το πάθος του για την Lotte. Ένα πάθος που έμεινε ανεκπλήρωτο μέχρι την αυτοκτονία του νεαρού Βέρθερου.

"Often do I strive to allay the burning fever of my blood; and you have never witnessed anything so unsteady, so uncertain, as my heart. But need I confess this to you, my dear friend, who have so often endured the anguish of witnessing my sudden transitions from sorrow to immoderate joy, and from sweet melancholy to violent passions?". Από το "The sorrows of young Werther" του Johann Wolfgang von Goethe

Ένα πάθος που έχουμε ζήσει, εγώ, εσύ, αρκετοί για κάποια, χωρίς να βρούμε ανταπόκριση. Πώς είναι δυνατόν να μην είσαι μόνος σε αυτόν τον έρωτα; Ποιος μπορεί να σε νιώσει; Ποιος να σε καταλάβει και ποιος να αποδεχτεί αυτό που η λογική απαγορεύει;

.....

Κι ας αποδεχτούμε ότι ο έρωτας είναι κάτι μετρήσιμο κι ότι εσύ νιώθεις πέντε κι εκείνη επίσης πέντε. Κι αυτά τα πεντάρια ενώνονται κάθε φορά που είστε μαζί και μεταμορφώνονται σε ένα επιβλητικό και υπέροχο δέκα. Σε κάθε άγγιγμα, σε κάθε χάδι, σε κάθε φιλί.

Πες μου όμως… Το βράδυ που πέφτεις στο κρεβάτι σου και την σκέφτεσαι, το απόγευμα που κοιτάς το κινητό σου γιατί έχεις ώρα να της μιλήσεις, το πρωινό που βιάζεσαι να έρθει γιατί ξέρεις ότι θα την δεις αργότερα, δεν είσαι μόνος;

Στην ανασφάλεια που σε κυριεύει, στην αγωνία που σε τρώει, στο όνειρο που πλάθεις για μία ζωή μαζί της, ποιον έχεις παρέα; Πάντως όχι εκείνη.

Ναι, σε κοιτάει στα μάτια και σου ομολογεί τον έρωτά της. Αλλά ακόμα και σε αυτή την υπέροχη συγκυρία, το πόσο ερωτευμένος είσαι το ξέρεις μόνο εσύ, η ψυχή σου και το σώμα σου.

.....

Στην σκέψη που προσπαθείς να διώξεις κάθε βράδυ, στην σκέψη που επιστρέφει κάθε πρωί, στην σκέψη που δεν σε αφήνει να προχωρήσεις, στην σκέψη που δεν σε αφήνει να ησυχάσεις, δεν είσαι μόνος;

Σε αυτή την εκκωφαντική ησυχία που κάνει στο μυαλό σου όταν βρίσκεσαι σε ένα δωμάτιο γεμάτο ανθρώπους που σου μιλούν αλλά εσύ δεν ακούς γιατί σκέφτεσαι εκείνη, δεν είσαι μόνος;

Κάνεις ότι δεν σε νοιάζει, κάνεις ότι δεν πειράζει, καμιά φορά ξεχνάς κιόλας και είσαι καλά.

.....

Η λέξη “μόνος” έχει αρνητική χροιά στο άκουσμα. Αλλά είναι παρεξηγημένη. Γιατί σε όλες τις παραπάνω στιγμές της ζωής που περιέγραψα, το να είσαι μόνος στον έρωτά σου είναι κάτι το φυσιολογικό.

Ο έρωτας είναι υπέροχος στην παραμικρή του έκφανση, βασανιστική ή λυτρωτική.

Όταν την έχεις φιλήσει για πρώτη φορά και φεύγεις με την γροθιά σφιγμένη, όταν την κοιτάς να κοιμάται στα πόδια σου, όταν βλέπεις κάτι σε μία βιτρίνα και σκέφτεσαι ότι θα της πήγαινε πολύ, όταν κοιτάς τις φωτογραφίες από το ταξίδι που πήγατε μαζί, όταν παίζει στο ραδιόφωνο το “I wanna hold your hand” των Beatles και τραγουδάς με όλη σου την ψυχή σαν 15χρονο που πάει εκδρομή. Σε όλες αυτές τις στιγμές, μόνος σου δεν είσαι;

Μπορεί να είσαι μαζί της, μπορεί και όχι. Αλλά δεν σε νοιάζει.

Γιατί είσαι γεμάτος.

Αφελής.

Ζωντανός.

Ερωτευμένος..»
δανεισμένο από εδώ :  οneman

Πληροφορίες

Η Φωτό Μου
/Κάθε φορά θαρρώ πως σε φτάνω /Πάω να σε ξεχωρίσω απ' τα άλλα που αγαπώ /Σε βρίσκω όμως μέσα σ' όλα

Αρχειοθήκη ιστολογίου

(Έχω στο μυαλό μου βίσωνες κι αγγέλους, το μυστικό των ανθεκτικών χρωματικών ουσιών, τα προφητικά σονέτα, το άσυλο της τέχνης.
Κι αυτή είναι η μοναδική αθανασία που εσύ κι εγώ, ίσως μοιραζόμαστε.)

Αναγνώστες

To know is like a hunger: it destroys peace.
Louise Glück

The urge to write contained a refusal to live.
— Jean-Paul Sartre

You must understand the whole of life, not just one little part of it. That is why you must read, that is why you must look at the skies, that is why you must sing and dance, and write poems and suffer and understand, for all that is life.
— Jiddu Krishnamurti

Δημοφιλείς αναρτήσεις