Σου φώναζα κάθε βράδυ αλλά εσύ φορούσες ωτοασπίδες και μάλλον δε με άκουγες.Σου φυσούσα κάθε μέρα αλλά εσύ φορούσες πανοπλία και μάλλον δε με ένιωθες. Χτυπούσα το χέρι μου στο βυθό του μυαλού σου για να ταρακουνήσω τα νερά σου αλλά μάλλον νόμιζες ότι ονειρευόσουν. Σε άγγιζα στα πιο ευέξαπτα μέρη της ψυχής σου αλλά μάλλον με πέρασες για κλόουν και δεν έδωσες πολύ σημασία. Σε χτυπούσα με όλη μου τη...

Είναι που απομακρύνεσαι όλο και πιο πολύ από αυτούς που σε περιβάλλουν. Είναι που νιώθεις την σκληρή πλευρά του εαυτού σου να σε κυριεύει και να μη μπορεί να σε αφήσει, παρά μόνο όταν είσαι μόνος σου στο δωμάτιό σου, ζυγίζοντας τα λόγια σου και τις πράξεις σου. Ζυγίζοντας τα λάθη σου. Και τότε είναι που συνειδητοποιείς πως τα παιχνίδια έχουν τελειώσει. Πως φέρεσαι άδικα και παράλογα και πως η συμπεριφορά...

Η γιαγιά μου, πάντα με συμβούλευε να προσέχω, να μην πληγώνω τους γύρω μου γιατί ,έλεγε, πως δε μπορώ να ξέρω τι φαντάσματα κουβαλά ο καθένας μέσα του. Εγώ τότε ήμουν μικρή και δεν μπορούσα να την κατανοήσω πλήρως . Όχι ότι τώρα κατανοώ τη συμβουλή της απόλυτα. Απλά ξέρω. Ξέρω πως είχε δίκιο. Ξέρω πως καμιά φορά, όταν κάποιος περνάει από μέσα σου, αφού σε περπατήσει, σε μάθει, σε βαριέται. Φεύγοντας...