(στο κορίτσι που δυστυχεί περιμένοντας) ένα τρισεκατομμύριο μίλια μακριά από τον παράδεισο μέσα σε φλεγόμενη βαρκούλα που πηδάει τα κύματα σπρώχνω με βία τη θλίψη για να σου ανοίξω χώρο να σταθείς δρασκελίζω τους πεσόντες που έπεσαν στη μάχη έναν-έναν ψάχνοντας τρόπο να υμνήσω τον έρωτα εκείνον που δεν έχω έχω τα φύλλα μου ανοιχτά και στ' ακροδάχτυλα μια ελπίδα μα ο φόβος κερδίζει επανειλημμένα ελλείψει αντιπάλου είμαι ένα...