όλα αύγουστος

οι παλάμες υγραίνουν
και στα πνευμόνια
μπαίνει μόνο καυτός αέρας
η ανατολή διαδέχεται
τη δύση
και κάπου εκεί
οραματίζομαι το μέλλον,
καθιστή
πάνω σε αναμμένα κάρβουνα
και φλερτάρω αδιάκοπα
με μία λησμομένη ιδέα
που μπορέι
να φέρει
την επανάσταση
να θρυψαλλιάσει τον κόσμο
επειδή
έχω ξεχάσει πως είναι
να σε κοιτώ στα μάτια
ρε διάολε
ξεχνάω να ζω
και γι΄αυτό ζητάω
εκδίκηση

κι ύστερα
εμείς,
έχουμε το εμείς
υπάρχει κάτι πιο ρομαντικό
σε αυτή την επανάσταση;
-β.τ