οι παλάμες υγραίνουν και στα πνευμόνια μπαίνει μόνο καυτός αέρας η ανατολή διαδέχεται τη δύση και κάπου εκεί οραματίζομαι το μέλλον, καθιστή πάνω σε αναμμένα κάρβουνα και φλερτάρω αδιάκοπα με μία λησμομένη ιδέα που μπορέι να φέρει την επανάσταση να θρυψαλλιάσει τον κόσμο επειδή έχω ξεχάσει πως είναι να σε κοιτώ στα μάτια ρε διάολε ξεχνάω να ζω και γι΄αυτό ζητάω εκδίκηση κι ύστερα εμείς, έχουμε το εμείς υπάρχει κάτι πιο ρομαντικό σε...

η σταγόνα που στάζει απ' το κλιματιστικό μετράει στωικά το χρόνο κάπου στην αυγή, λίγο πριν χαθεί η νύχτα σε συναντώ και καθώς σε αναπνέω, ειρηνεύω η τοξικότητα αυτής της πόλης καθιστά παράλυτη τη συνειρμική μου σκέψη ξεσκεπάζει τις λέξεις απ' το νόημά τους, τις απλώνει σα μουσκεμένα πανιά στον ήλιο κι αυτές ξεραίνονται και πεθαίνουν ηττημένες -είναι ανιαρός ο θάνατος που δεν προκαλεί αγκομαχητό- και...