οι τύψεις που νιώθεις όταν πιάνεις το γατί από το σβέρκο για να το μαλώσεις, είναι ίδιες με αυτές που σου χτυπάνε την πόρτα στις 3 τα ξημερώματα, όταν προσπαθείς να ανακτηθείς μετά από ακόμα μια σχεδόν καθιερωμένη ζαλάδα. τα εύσημα αποδίδονται ξανά στην πραγματικότητα, σε αυτό το αλλόκοτο οικόπεδο πολέμου, που εκ πρώτης όψεως θυμίζει ναρκοπέδιο.αναρωτιέμαι πότε θα μάθω να κάνω σωστή χρήση των σημείων στίξης. αν θα γνωρίζω ποτέ...

(γραφή είναι η αρχή των πάντων) Κι εγώ, που τόσο καιρό ταυτίζομαι με ιδέες, γίνομαι δέσμια μιας κατάστασης, που μου είναι ορατή μόνο όταν με διαπερνά ένα κύμα αέναης γαλήνης/ Μοιράζομαι αβίαστα την πλευρά του εαυτού μου, που μοιάζει πιο πολύ με εμένα και που ξέρω πως καταβάθος δε μου ανήκει/ Ανοίγω τα φύλλα μου εκστατικά και σημειώνω με λεπτομέρεια καθετί που θα με φέρει πιο κοντά στο να υποφέρω τον αέρα που αναπνέω/ Προχωρώ...