Όταν μ' αγγίζεις γίνονται όλα μπορετά όταν γελάς, χάνονται όλα τα βαρετά Πόσο γουστάρω στα παλιά όταν με γυρίζεις «Να τραγουδάς ζεβζεκη μου, να σιχιτιρίζεις». Μου παίρνεις τον καημό και το μαράζι κ όλος ο κόσμος για λίγο αλλάζει.
Χτες σε είδα στον ύπνο μου ξανά, πατέρα κι είχες λαχτάρα τόσο να με δεις. Ήθελα να τα κάνω όλα για σένα πέρα Όμως μου είπες: «Είναι νωρίς...» Στειλ' το μαράζι σου, μου 'πες, δώρο στο διάολο και σύρε μόνος το τέλος σου για να βρεις όταν θα σβήσει η φωτιά, δεν θα 'χει άλλο Κοίτα λοιπόν να το χαρείς...
Αλλάζω ένα μου δάκρυ, με μια στάλα βροχή κι ό,τι σου έγραψα απόψε, το πάω απ' την αρχή Έχω έναν μόνιμο επισκέπτη στα όνειρά μου γι' αυτό δεν κλείνει ποτέ η αγκαλιά μου...
μπαμπά, συγγνώμη που σε πονάω
1 σχολίασαν:
at: 7 Σεπτεμβρίου 2013 στις 11:47 μ.μ. είπε...
Πονάμε αυτους που αγαπάμε
Δημοσίευση σχολίου