Αρκετά μακριά.  Απ' τη μία σκέφτομαι πως θα μου κάνει καλό. Πως θα εξελιχθώ σε μια αυτόνομη και ανεξάρτητη φοιτήτρια, που πλέον δε θα έχει ανάγκη να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Με δικό μου σπίτι, δικά μου έξοδα, δικές μου ευθύνες. Καινούργιες παρέες, καινούργια πρόσωπα στη ζωή μου, καινούργιες καταστάσεις.  Απ’ την άλλη μετακομίζω εκεί μόνη μου. Αφήνω πίσω οικογένεια, φίλους, γνωστούς, παλιές συνήθειες και γενικά...

  «γι αυτό εμένα μη μου τάζεις μόνο άκου.. στο παραμύθι αυτό το ρόλο διάλεξα του δράκου... κι εσύ την είδες μια φευγάτη πριγκιπέσσα... που ψάχνει τη ζωή σε ξένα όνειρα μέσα.»...

«Κι αν μου πεις πως δε σου φτάνω θα ντραπώ και θα πω  ότι ξέρω πως δεν κάνω, μα θα κάνω ό, τι μπορώ...