Αρχίζω πάλι να μπερδεύω τις λέξεις μεταξύ τους. Το ένα λάθος ακολουθεί το άλλο και οι θεωρίες μου απέχουν μίλια από την πραγματικότητα. Πασχίζω να βρω κάτι ενδιαφέρον για να κρατηθώ σε εγρήγορση και να μη χαραμίζομαι, παγιδευμένη μέσα σε μια ρουτίνα. Μάταια όμως. Δεν ήταν πάντα έτσι. Μάλιστα, κάποτε ήταν τόσο διαφορετικά, που καμία ομοιότητα δε βρίσκω μεταξύ του χθες και του σήμερα. Δεν προσπαθώ...

Τώρα πες μου ιστορίες για καταραμένους πρίγκιπες, που σκότωσαν το δράκο μου και έφυγαν με άλλες πριγκίπισσες στα χέρι...