Μύρισε αίμα εκεί έξω. Είναι στη φύση του ανθρώπου μάλλον να θέλει να πεθαίνει. Όλους τελικά μας τραβάει το μαύρο χρώμα στη ζωή. Και εμένα αυτές τις μέρες το μυαλό μου μοιάζει με τριών ημερών αμάζευτα σκουπίδια κάδων, σε γειτονιά μεγαλούπολης. Ενοχικό σύνδρομο ανθρώπου που συμβιβάζεται, έχοντας πλήρη επίγνωση της ενέργειάς του αυτής. Έχω σταματήσει να σκέφτομαι. Δε με προβληματίζει τίποτα πια. Δέχομαι...