«Τι χαρά που παίρνω, όταν ακούω ένα τραγούδι δικό σου, όταν ζω μέσα στ’ όνειρό σου κι όταν με κοιτάς. Τι χαρά που παίρνω, όταν απλά μ’ αγαπάς.» ...

Μπερδεμένα λόγια.  Ευχάριστες νότες ομορφαίνουν τα βράδια μου.  Γλυκιά και πικρή συντροφιά εσύ.  Κι εγώ, καψούρεμένη και ταυτόχρονα τόσο αδιάφορη.  Ακροβατώ πάνω σ’ ένα σάπιο σκοινί, έτοιμο να σπάσει.  Αλλά εσύ σταθερά εκεί.  Να μετράς τα βήματά μου και να χειροκροτάς κάθε μου αποτυχημένη προσπάθεια.  Δεν πειράζει μου λες, εσύ να είσαι ευτυχισμένη.  Δεν πειράζει...

Γράφει η Γιολάντα Τσιαμπόκαλου "Πειρατής, βασιλιάς, νοσοκόμα, μάγισσα, απάτσι ή καρδινάλιος ντύνεται ο λαός. Φασίστας, επαναστάτης, αστυνομικός, πόρνη, ηθικολόγος και ειρηνιστής, πολεμοχαρής πλανητάρχης ή οικολόγος δήμαρχος ντύνεται ο κόσμος..φέτος μπορεί να ντυθεί κουκουλοφόρος... Ανάλογα με την έμπνευση της στιγμής ή ανάλογα με το απωθημένο. Ισως, μάλιστα, ελπίζει το Καρναβάλι να κρατήσει παραπάνω,...

Σε θέλω μόνο για μένα και απ’ την άλλη δε σε θέλω καθόλου. Θέλω να είσαι καλά κι απ’ την άλλη δε με νοιάζει πως θα ‘σαι. Είναι στιγμές που πεθαίνω από αγάπη κι άλλες που με κατακτάει το μίσος και η οργή. Το ξέρω ότι με θέλεις, αλλά πάντα θα φοβάμαι μήπως κάνω κάτι λάθος. Σου χαμογελάω, σου νευριάζω. Σε χρειάζομαι και απ ‘την άλλη με πείθω πως δε σε έχω ανάγκη. Κάνω σχέδια για εμάς και στα επόμενα πέντε λεπτά τα έχω ξεχάσει...