Πόσες παραμονές Χριστουγέννων έχουν περάσει; Πότε έπαψε να είναι πια παιδί; Τι απέγινε ο νεανικός της έρωτας; Ποιο ήταν το μυστικό της ευτυχίας; Δε θυμάται τίποτα. Ή μάλλον, σχεδόν τίποτα. Θραύσματα μνήμης αναδύονται και πάλι από τα βάθη του νου της. Η Κλάρα Στάλμπαουμ, ενήλικη πια, μοναχική ταξιδιώτης σ' έναν κόσμο στο μεταίχμιο του ονείρου και της πραγματικότητας. Θα ζήσει μοναδικές περιπέτειες. Θα αναμετρηθεί με τους φόβους...

Κύκλωπα αφού με ρώτησες και το όνομά μου μάθε, και δώσ’ μου όπως μου έταξες το  φιλικό σου δώρο. Κανένας ονομάζομαι. Κι η μάνα κι ο πατέρας μου κι όλοι οι λοιποί μου φίλοι, Κανένα με φωνάζουν...

Μην ανησυχείς.απλά θυμώνω.
και μερικές φορές σ’αγαπώ χωρίς να ισχύει.
θα το πάρει το ποτάμι κι αυτό…

θα πάρασύρει και σένα κάποτε.

μην με κοιτάς τώρα σαν να μην με ήξερες ποτέ

δεν είσαι αρκετά πειστικός.

στην τελική το άδειο απλά θα συνεχίζει να αδειάζει.

"τα όνειρα μας είναι αλεξίσφαι...

Βρήκα επιτέλους παρέα βρήκα κρυμμένοένα αστέρι από ψηλά το ίδιο με μένα μεθυσμένοΈψαχνα κάτι καλό μέσα μου να το φιλέψωσε ένα σκοπό μελό είπα να το χορέψω.Για να ξεχάσει η πεθυμιά τη φωτιά λιγάκικαι να αλλάξω λίγο γεύση από το πολύ φαρμάκιΠου βγαίνει από τα μάτια τη χειρότερη ώραγια αυτό μου βγήκε σου λέω καλά είμαι τώρα. Δε γουστάρω να σε δω σε ένα όνειρο ξένονα λες ποίημα γνωστό χίλιο ειπωμένο. Δεν αντέχω από τη φωτιά να σε...