ΠΡΟΖΑΚ.

η γενιά των ανέραστων ανθρώπων, μου λες

κι εγώ κρατιέμαι για να μη σου φάω το λαρύγγι

σου λέω πως η φαντασίωση πηγάζει από πραγματικά

γεγονότα

κι εσύ μου απαντάς πως είμαι κομμάτι μια ζοφερής

δυστυχίας

ανήθικη - μέσα στο ήθος της εποχής

οι φάτσες γύρω μου, μου κλείνουν το μάτι

όλοι τους παραμιλάνε "ζωή είναι αυτή;"

κι εγκυμωνούν το τέρας που βρίσκεται στις οθόνες

το βυζαίνουν με ένστικτο μητρικό κι αγάπη σκυλίσια

κι επιστρέφουν συνέχεια εκεί από όπου μονίμως

αναχωρούν

ανέραστοι εραστές - ανεπανόρθωτα ηττημένοι

το "φαντασιώνομαι" σημαίνει αρνούμαι να ζω, μου λες

κι εγώ υποφέρω που ίσως τελικά να έχεις και δίκιο

σου λες πως "ζω" σημαίνει απλά υπάρχω

κι εσύ μου απαντάς πως είμαι ένας τραγικός πρόλογος

ιστορίας

κανένας όμως δε ρωτάει αν αυτό το πράγμα λέγεται 

ζωή

μόνιμα ανοίγουμε το λάκκο μας με τα ίδια μας τα χέρια

αποστασιοποιημένοι από κάθε είδους ευτυχισμένου

αισθήματος

ξεχάσαμε πως είναι να είσαι ο πρώτος άνθρωπος

που πατά στο φεγγάρι

το μόνο που γνωρίζουμε με βεβαιότητα είναι πως να 

πάσχουμε αγιάτρευτα από επιλόχεια κατάθλιψη

-β.τ