στο νησί τις γαλάζιες νύχτες

πάντα στα ίδια λιμάνια θα γυρνώ
πάντα και ποτέ δε θα φτάνω/

προσπάθησα να φύγω
αλλά ούτε η φυγή δε με χώρεσε/

άρχισα να σε αναζητώ
απ' τις νότες αιθανόλης
που άφηνες στον αέρα
καθώς καιγόσουν
σε μύρισα κι άρχισα να περπατώ
στους ίδιους δρόμους που περπάτησες
έπρεπε με κάθε τρόπο να συντηρήσω
αυτή τη ζάλη
αυτό το γαμημένο αδιέξοδο
αυτή την απαρχή του τίποτα
που μ' έκλεισε μέσα της
και με στραγγάλισε στωικά


έπρεπε με κάθε μέσο να μάθω να καίγομαι
και ν' αναγεννιέμαι απ' τις στάχτες
μόνο και μόνο
για να ξανακαώ μετά
επειδή σε αναγνώρισα και σ' αναγνωρίζω
και τ' αδιέξοδα είναι πολλά
επειδή σου είπα θα φύγω
αλλά τελικά με μάγεψες
κι αποφάσισες να μην έχω πουθενά
αλλού να πάω/

και τώρα ζητάω
αυτά τα χέρια
αυτό το άρωμα
αυτόν τον ρυθμό
σ' εκείνο το τραγούδι
μ' αυτά τα λόγια
που μ' αγκάλιασαν
και μ' έσφιξαν
σ' εκείνη την πλατεία
εκείνο το μεσημέρι
μιας άνοιξης
που ποτέ δε με χώρεσε
αλλά μ' έκανε να καώ
τόσο όμορφα
κι ας μην το έμαθες ποτέ/
-β.τ