στην άκρη της νύχτας

Σκάβω λάκκους στο σώμα σου, αποφεύγοντας έτσι τα θυμωμένα φωνήεντα σου. Αντικαθιστώ την εικόνα μου με αυτή μιας άλλης, πιο όμορφης, πιο ικανής, πιο ελκυστικής, αλλά η αποτυχία όπως φαίνεται είναι αναπόφευκτη. Αντλώ έρωτα από κάθε μου εμμονή να σε θεοποιήσω και να σε σταθεροποιήσω μέσα μου. Ταυτίζω το άρωμά σου με μια αέναη γαλήνη που με ναρκώνει και με πείθει πως χρειάζομαι το αντίδοτό σου. Απαγορεύω στα θέλω μου να βγάλουν άκρα, γιατί φοβάμαι ότι από τη λαχτάρα τους θα αφήσουν μελανιές στο λαιμό σου. Κι εσύ με βάζεις στο μικροσκόπιο και αδυνατείς να ξεχωρίσεις τον αυθεντικό μου εθισμό, από τον κάλπικο. Κι εγώ συνειδητοποιώ πως όσο και να σ’ έχω τελικά, πάντα θα παραμένεις για μένα μια ανάγκη ερεθισμένη και ανικανοποίητη.