Πάλι σκάλιζα παλιές αναμνήσεις στον ύπνο μου.
Και σήμερα παραλίγο να χαθώ στα στενά σου. Η νοσταλγία έχει βαρέσει κόκκινο. Η θύμησή σου σταθερή και βίαιη, δίνει ρεσιτάλ. Παρέες γύρω μου και εγώ στη μέση να μη μπορώ να ελέγξω το σώμα μου. Βλέμματα. Έντονα βλέμματα και η λογική μου να κάνει ελεύθερη πτώση κάθε τρεις και λίγο. Νιώθω κάτι μέσα μου να αλλάζει συνεχώς. Δε μπορώ να προσδιορίσω τα αισθήματά μου και αδυνατώ να βάλω σε σειρά τις σκέψεις μου. Πολλές υποχρεώσεις, πολλά σχέδια, κανένας στόχος, απλή καθημερινότητα και ένα μυαλό κουβάρι από τα όνειρα.
Όλα είναι τόσο ανούσια, αλλά με σένα είναι διαφορετικά. Απλά θέλω να είμαι μαζί σου και δεν καταλαβαίνω τι κάνεις.
Και σήμερα παραλίγο να χαθώ στα στενά σου. Η νοσταλγία έχει βαρέσει κόκκινο. Η θύμησή σου σταθερή και βίαιη, δίνει ρεσιτάλ. Παρέες γύρω μου και εγώ στη μέση να μη μπορώ να ελέγξω το σώμα μου. Βλέμματα. Έντονα βλέμματα και η λογική μου να κάνει ελεύθερη πτώση κάθε τρεις και λίγο. Νιώθω κάτι μέσα μου να αλλάζει συνεχώς. Δε μπορώ να προσδιορίσω τα αισθήματά μου και αδυνατώ να βάλω σε σειρά τις σκέψεις μου. Πολλές υποχρεώσεις, πολλά σχέδια, κανένας στόχος, απλή καθημερινότητα και ένα μυαλό κουβάρι από τα όνειρα.
Όλα είναι τόσο ανούσια, αλλά με σένα είναι διαφορετικά. Απλά θέλω να είμαι μαζί σου και δεν καταλαβαίνω τι κάνεις.
5 σχολίασαν:
at: 20 Νοεμβρίου 2011 στις 2:03 μ.μ. είπε...
οποτε η συνταγη για long life happiness ειναι να εχουμε στη ζωη μας ανθρωπους που μας κανουν χαρουμενους σωστα?
Λιγο δυσκολο αλλα πιστευω πως υπαρχουν τετοιοι ανθρωποι. Εσυ τον βρηκες.:)
Τα φιλια μου!
at: 20 Νοεμβρίου 2011 στις 4:07 μ.μ. είπε...
@Μικρό Ξωτικό
Είναι τόσες πολλές οι επιπλοκές,που δεν ξέρω τι έχω βρει και τι όχι!Μακάρι να ήταν έτσι..
xx
at: 20 Νοεμβρίου 2011 στις 5:22 μ.μ. είπε...
Κανενας δεν μενει στη ζωη μας για παντα! Κοιτα να το χαρεις τωρα που μπορεις, οσο μπορεις!:)
at: 21 Νοεμβρίου 2011 στις 1:34 μ.μ. είπε...
φτου ξελευθερία
Η ζωή συνεχίζεται, είσαι πανέμορφη και το αξίζεις. Μπορεί αυτός να πλήγωσε την καρδιά σου αλλά αξίζεις καλύτερα.Φόρεσε το πιο υπέροχο χαμόγελό σου! Μην αγνοήσεις το ότι αισθάνεσαι λυπημένη η μόνη. Απλά κάνε ένα βήμα πιο πέρα. Ναι κράτα όλες αυτές τις μικρές αναμνήσεις μαζί σου γιατί είναι πολύ πιθανό να τις θυμάσαι στο μελλον όταν θα σαι χαρούμενη και ικανοποιημένη και να χαμογελάς. Γιατί μπορει να σε πληγώνουν αλλά είναι υπέροχες.
Ναι η καρδια σου έχει ραγίσει αλλά αυτό θα σε κάνει να αγαπήσεις κάποιον στο μέλλον ακόμα παραπάνω.
:-*
at: 22 Νοεμβρίου 2011 στις 2:44 μ.μ. είπε...
@spaceExplorer
έχω την αίσθηση ότι δεν θα μπορώ να αφεθώ στο μέλλον όσο θα ήθελα ή όσο θα έπρεπε!Η ζωή συνεχίζεται ναι και έτσι κι αλλιώς η καρδιά έχει φτιαχτεί για να πληγώνεται! Παίρνω λοιπόν τις αναμνήσεις μου και προχωράω:)
:*
Δημοσίευση σχολίου