Από τότε που έπιασα γυαλί στα χέρια μου
Το αίμα δεν έχει σταματήσει να κυλάει
Μ ο υ δ ι ά ζ ο υ ν τα άκρα μου
Αλλά η σιωπή δε σηκώνει π α ρ ά π ο ν α
Κάνω προσπάθειες συντονισμού
Δε τα πολυκαταφέρνω όμως
Κάτι πήγε στραβά πάλι
Κάτι πρέπει να πήγε λ ά θ ο ς
Θυμάμαι την πρώτη φορά που άνοιξα τα μάτια μου
Και σε είδα δίπλα μου
Είχαμε πάει εκδρομή στη θάλασσα
Εγώ δεν ήθελα να μπω
Αλλά με άρπαξες βίαια και με βούτηξες μέσα
Σ ε σ ι χ ά θ η κ α αυτό το λεπτό και αποφάσισα να μη βγω απ’ το νερό καθόλου
Πέρασε ένα τέταρτο και μετά μισή ώρα
Παραξενεύτηκες
Με άρπαξες απ’ τη μέση και άρχισες να με ταρακουνάς
Μου είπες ότι σου τι σπάει που άρχισα πάλι τις μ α λ α κ ί ε ς
Αλλά είπες πως ακόμα κι έτσι με θες
Εγώ είχα σταματήσει τότε να σε πιστεύω
Ήθελα να μου μάθεις να παλεύω
Για να μπορώ να σε χτυπάω
Και να ελευθερώνω το σώμα μου απ’ το δυνατό άγγιγμα των χ ε ρ ι ώ ν σ ο υ
Ούτε αυτό σου άρεσε όμως
Μετά ξύπνησες ένα πρωί και μου είπες να καθαρίσω τα αίματα
Σκούπιζα όλη μέρα αλλά δε γινόταν να τα εξαφανίσω
Υπήρχαν π α ν τ ο ύ
Σαν τρανταχτές βαθυκόκκινες, δύσοσμες αποδείξεις
Του άμορφου έρωτά σου
Και πάλι δεν με καταλάβαινες
Η μόνη μου εξαίρεση
Μη μου μιλάς για τα α λ η θ ι ν ά πια
Με μπερδεύεις και σε μισώ πιο πολύ
Απλά πήγαινε με ξανά μια βόλτα στη θάλασσα
Και που ξέρεις
Αυτή τη φορά ίσως να μη σου φανεί τόσο παράξενο...
Το αίμα δεν έχει σταματήσει να κυλάει
Μ ο υ δ ι ά ζ ο υ ν τα άκρα μου
Αλλά η σιωπή δε σηκώνει π α ρ ά π ο ν α
Κάνω προσπάθειες συντονισμού
Δε τα πολυκαταφέρνω όμως
Κάτι πήγε στραβά πάλι
Κάτι πρέπει να πήγε λ ά θ ο ς
Θυμάμαι την πρώτη φορά που άνοιξα τα μάτια μου
Και σε είδα δίπλα μου
Είχαμε πάει εκδρομή στη θάλασσα
Εγώ δεν ήθελα να μπω
Αλλά με άρπαξες βίαια και με βούτηξες μέσα
Σ ε σ ι χ ά θ η κ α αυτό το λεπτό και αποφάσισα να μη βγω απ’ το νερό καθόλου
Πέρασε ένα τέταρτο και μετά μισή ώρα
Παραξενεύτηκες
Με άρπαξες απ’ τη μέση και άρχισες να με ταρακουνάς
Μου είπες ότι σου τι σπάει που άρχισα πάλι τις μ α λ α κ ί ε ς
Αλλά είπες πως ακόμα κι έτσι με θες
Εγώ είχα σταματήσει τότε να σε πιστεύω
Ήθελα να μου μάθεις να παλεύω
Για να μπορώ να σε χτυπάω
Και να ελευθερώνω το σώμα μου απ’ το δυνατό άγγιγμα των χ ε ρ ι ώ ν σ ο υ
Ούτε αυτό σου άρεσε όμως
Μετά ξύπνησες ένα πρωί και μου είπες να καθαρίσω τα αίματα
Σκούπιζα όλη μέρα αλλά δε γινόταν να τα εξαφανίσω
Υπήρχαν π α ν τ ο ύ
Σαν τρανταχτές βαθυκόκκινες, δύσοσμες αποδείξεις
Του άμορφου έρωτά σου
Και πάλι δεν με καταλάβαινες
Η μόνη μου εξαίρεση
Μη μου μιλάς για τα α λ η θ ι ν ά πια
Με μπερδεύεις και σε μισώ πιο πολύ
Απλά πήγαινε με ξανά μια βόλτα στη θάλασσα
Και που ξέρεις
Αυτή τη φορά ίσως να μη σου φανεί τόσο παράξενο...
6 σχολίασαν:
at: 9 Νοεμβρίου 2010 στις 10:41 μ.μ. είπε...
<3 τέλειο απλά
at: 10 Νοεμβρίου 2010 στις 7:59 π.μ. είπε...
ευχαριστω:)
at: 10 Νοεμβρίου 2010 στις 9:21 μ.μ. είπε...
πολύ όμορφο :) :)
at: 10 Νοεμβρίου 2010 στις 11:01 μ.μ. είπε...
πο πο......συγκλονιστικο.. απο τα καλυτερα σου.. υπερβολικα αμεσο.. σχεδον το εχω ζησει.. σχεδον μου μυρισε η εγκαταλελειμενη αμμος..
at: 11 Νοεμβρίου 2010 στις 1:38 μ.μ. είπε...
@ελία βεβία, @ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
ευχαριστω πολυυυ πολυ για τα καλα σας λογια!το εχω αναγκη:)
at: 12 Νοεμβρίου 2010 στις 2:50 π.μ. είπε...
ηλεκτροσόκ<3
Δημοσίευση σχολίου