Ακατανόητη, κορίτσι και τέρας, πλαισιωμένη από ασάφεια.
Μέσα σου πάλλονται και συγκρούονται προκαταλήψεις κι ενοχές.
Κι εσύ ανίσχυρη, παλεύεις να νικήσεις έναν άσκοπο αγώνα, άνισο.
Κάποιος που σε φοβίζει, ισχυρίζεται πως τον φοβίζεις εσύ.
Ένας παρείσακτος λες και τον βαφτίζεις με χίλια δυο αρνητικά επίθετα.
Κάποιος που γδέρνει το δέρμα σου, κάποιος που σε χτυπά στην πλάτη,
ισχυρίζεται πως σου επουλώνει τις πληγές.
Αέρας ελευθερίας λες και τρέχεις πανικόβλητη γύρω απ' το ίδιο σημείο.
Η ανάγκη μου για αυτοκαταστροφή με τρομάζει.
Σε βλέπω να με χλευάζεις και θρέφομαι.
Με καταδικάζεις και θέλω κι άλλο.
Κάνε μια παύση μαζί μου.
Μη βιαστείς να ρίξεις κατηγορίες στα σαδιστικά μου πρότυπα.
Έτσι έμαθα, έτσι κάνω.
Φταίει που νυχτώνει νωρίς. Φταίει που φυσάει. Που μεγαλώνεις και που σπας.
Φταίει που δικαιολογείς ανάρμοστες συμπεριφορές επειδή αγαπάς.
Άλλωστε, ποιος άλλος ξέρει να σε σκοτώνει καλύτερα; 
-β.τ