Search

Content

0 σχολίασαν
Σου φώναζα κάθε βράδυ αλλά εσύ φορούσες ωτοασπίδες και μάλλον δε με άκουγες.
Σου φυσούσα κάθε μέρα αλλά εσύ φορούσες πανοπλία και μάλλον δε με ένιωθες.
Χτυπούσα το χέρι μου στο βυθό του μυαλού σου για να ταρακουνήσω τα νερά σου αλλά μάλλον νόμιζες ότι ονειρευόσουν.
Σε άγγιζα στα πιο ευέξαπτα μέρη της ψυχής σου αλλά μάλλον με πέρασες για κλόουν και δεν έδωσες πολύ σημασία.
Σε χτυπούσα με όλη μου τη δύναμη αλλά μάλλον είσαι πιο δυνατός από μένα και έτσι ποτέ δεν κατάφερα να μελανιάσω το δέρμα σου.
Αντίθετα εσύ ήσουν τυφώνας για μένα.
Πνίγηκα στη δίνη σου και ξεκόλλησα τη ψυχή μου από μέσα μου.
Οι μελανιές που χάραξες στο δέρμα μου είναι ακόμα εδώ και με καίνε.
Ήταν ωραία μέρα για έρωτα η μέρα που σε γνώρισα.
Ήταν ωραία μέρα.
Να ξέρεις εγώ τώρα έκαψα το μαξιλάρι μου γιατί δεν άντεχα να σε ονειρεύομαι άλλο.
Να ξέρεις εγώ τώρα κάπνισα τις σκέψεις μου και φύσηξα τον καπνό σου σε μέρη μακρινά.
Σε μέρη που βασιλεύει η νύχτα και το χιόνι.
Σε μέρη που ακόμα παίζεις την κιθάρα σου και μου αφιερώνεις τις μελωδίες του έρωτά σου.
Σε μέρη που όταν γράφω για σένα γελάω και υπάρχω ξανά.
2 σχολίασαν

18/6

Είναι που απομακρύνεσαι όλο και πιο πολύ από αυτούς που σε περιβάλλουν. Είναι που νιώθεις την σκληρή πλευρά του εαυτού σου να σε κυριεύει και να μη μπορεί να σε αφήσει, παρά μόνο όταν είσαι μόνος σου στο δωμάτιό σου, ζυγίζοντας τα λόγια σου και τις πράξεις σου. Ζυγίζοντας τα λάθη σου. Και τότε είναι που συνειδητοποιείς πως τα παιχνίδια έχουν τελειώσει. Πως φέρεσαι άδικα και παράλογα και πως η συμπεριφορά σου στεναχωρεί περισσότερο εσένα τον ίδιο. Μάταια προσπαθείς να αλλάξεις. Το οχυρό που σε περιβάλλει είναι πιο δυνατό από τον εαυτό σου. Μα καλά πότε πρόλαβε να ξεπεράσει τις δυνάμεις σου; Και έτσι μετανιώνεις την κάθε σου κίνηση. Σε πιάνουν τα κλάματα όταν σκέφτεσαι πως το άτομο που είσαι απέχει μίλια από το άτομο που θα ‘θελες να ήσουν. Σε πιάνουν τα κλάματα όταν με αηδία αντικρίζεις το είδωλό σου στον καθρέφτη. Την επόμενη μέρα πάλι τα ίδια. Πληγώνεις όσους σε αγαπούν περισσότερο απ’ τον καθένα. Τους πονάς και το καταλαβαίνεις. Ψάχνεις να βρεις το δίκιο σου εκεί που δεν υπάρχει. Τα λόγια σου εκσφενδονίζονται σα σφαίρες και τρυπάνε τα πιο λεπτά συναισθήματα. Και συ το ξέρεις πως εκείνη την ώρα κάποιον πονάς. Αλλά δεν μπορείς να σταματήσεις. Σαν να μπαίνει κάποιος δαίμονας μέσα σου και να ελέγχει τα λόγια σου και τη σκέψη σου. Σαν να σου έχει απαγορευτεί η έκφραση οποιουδήποτε συναισθήματος, είτε καλού, είτε κακού.
Η ανάγκη σου να πιστέψουν σε σένα σε καθιστά αδύναμο και έτσι κάθε προσπάθειά σου να αποφύγεις έναν καυγά, είναι ανώφελη και ανούσια.  Και έτσι πέφτεις όλο και πιο κάτω. Ένα κουβάρι τα γαμημένα τα συναισθήματα και οι σκέψεις σου πιο σκοτεινές από ποτέ.

Δεν μπορώ να ζητήσω συγγνώμη. Είμαι εγωίστρια και το σ’ αγαπώ δεν το ξεστομίζω εύκολα. Δεν ξέρω τι με πιάνει ώρες ώρες, αλλά να ξέρεις πως αυτά που σου λέω και σε πληγώνουν, εμένα με πληγώνουν στον διπλάσιο βαθμό. Πως πια δεν ξέρω ποια είμαι και πως δυσκολεύομαι να εστιάσω στο τι πραγματικά νιώθω και στο τι θέλω να νιώθω. Απλά δεν μπορώ να σε κοιτάξω στα μάτια και να παραδεχτώ την αλήθεια. Είμαι ανίκανη να κάνω ακόμα κι αυτό. Πως δεν μπορώ να συνεχίσω άμα γνωρίζω πως, εσύ από όλους τους άλλους, δεν πιστεύεις σε μένα και πως θεωρείς τις κινήσεις μου λάθος. Μάθε απλά πως ούτε και εγώ πιστεύω σε μένα και όλον αυτόν τον καιρό που έχω συνωμοτήσει εναντίον μου μαζί σου, εισχωρώ όλο και πιο βαθιά στο πιο σκοτεινό μέρος της ύπαρξής μου. Από εκεί πηγάζουν όλες μου οι σκόρπιες λέξεις και πράξεις που μπορεί να σε πληγώνουν κατά καιρούς. Δεν ξέρω που πάω. Συγγνώμη που δεν είμαι αυτό που θέλεις.
6 σχολίασαν

δεν έχει τίτλο αυτό εδώ

Η γιαγιά μου, πάντα με συμβούλευε να προσέχω, να μην πληγώνω τους γύρω μου γιατί ,έλεγε, πως δε μπορώ να ξέρω τι φαντάσματα κουβαλά ο καθένας μέσα του. Εγώ τότε ήμουν μικρή και δεν μπορούσα να την κατανοήσω πλήρως . Όχι ότι τώρα κατανοώ τη συμβουλή της απόλυτα. Απλά ξέρω. Ξέρω πως είχε δίκιο. Ξέρω πως καμιά φορά, όταν κάποιος περνάει από μέσα σου, αφού σε περπατήσει, σε μάθει, σε βαριέται. Φεύγοντας λοιπόν αυτός ο κάποιος, αφήνει σκόνη. Πολύ σκόνη και βρωμιά. Και εσύ δε μπορείς να ξεσκονιστείς γιατί είσαι ερειπωμένος και τα ερείπια δεν ξεσκονίζονται μόνα τους. Και όπως όλα τα ερείπια, είσαι και συ στοιχειωμένος από φαντάσματα. Μη με ρωτήσεις πως είμαι τόσο σίγουρη. Το ξέρω γιατί το έχω δει στις ταινίες. Όπου υπάρχει σκόνη, σκοτάδι και τα έπιπλα τρίζουν, υπάρχουν και φαντάσματα. Και ξέρεις, τα φαντάσματα λατρεύουν οτιδήποτε παραμελημένο και απόμερο. Τους αρέσει η μυρωδιά της θλίψης και έχουν μια μανία με την κατάθλιψη. Είναι ύπουλα και σε εξουθενώνουν. Εσύ, έχεις φαντάσματα μέσα σου; Τρίζει εσένα η καρδιά σου;

Πληροφορίες

Η Φωτό Μου
/Κάθε φορά θαρρώ πως σε φτάνω /Πάω να σε ξεχωρίσω απ' τα άλλα που αγαπώ /Σε βρίσκω όμως μέσα σ' όλα

Αρχειοθήκη ιστολογίου

(Έχω στο μυαλό μου βίσωνες κι αγγέλους, το μυστικό των ανθεκτικών χρωματικών ουσιών, τα προφητικά σονέτα, το άσυλο της τέχνης.
Κι αυτή είναι η μοναδική αθανασία που εσύ κι εγώ, ίσως μοιραζόμαστε.)

Αναγνώστες

To know is like a hunger: it destroys peace.
Louise Glück

The urge to write contained a refusal to live.
— Jean-Paul Sartre

You must understand the whole of life, not just one little part of it. That is why you must read, that is why you must look at the skies, that is why you must sing and dance, and write poems and suffer and understand, for all that is life.
— Jiddu Krishnamurti

Δημοφιλείς αναρτήσεις